ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ στον χρόνο που έχουν εγγραφεί τόσο έντονα, που συλλογικά συνδεόμαστε μαζί της και τη «νοσταλγούμε» είτε τη ζήσαμε είτε όχι. Οσοι βρέθηκαν στην πλαζ της Βουλιαγμένης στις 25 Ιουλίου του 1983 δεν είδαν απλά μια συναυλία του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Δικαίωσαν τον χαρακτηρισμό «πάρτι», όπως ο Κηλαηδόνης βάφτισε αυτό του το όραμα, που έγινε και η πρώτη ελληνική συναυλία που διεξήχθη σε φυσικό χώρο.
Το «Πάρτι στη Βουλιαγμένη» μπορεί να έκοψε γύρω στα 20.000 εισιτήρια, αλλά αυτοί που τελικά το έζησαν, εκτιμάται ότι μπορεί να άγγιξαν τις 100.000. Ο θρύλος άλλωστε θέλει την κίνηση να ήταν τόσο πυκνή που οι δρόμοι είχαν μποτιλιαριστεί από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι τη Βουλιαγμένη. Οσοι δεν κατάφεραν να φτάσουν, άκουσαν λογικά τη συναυλία στο ραδιόφωνο του αμαξιού τους, αφού μεταδόθηκε ζωντανά από το Πρώτο Πρόγραμμα –αλλά και την τηλεόραση– της ΕΡΤ, με τον Γιάννη Πετρίδη σε ρόλο παρουσιαστή και dj στα διαλείμματα του προγράμματος.
Ηταν μια βραδιά που χαρακτηρίστηκε «το ελληνικό Γούντστοκ» καθώς απέπνεε την αίσθηση του πηγαίου: Παρέες βρέθηκαν εκεί για να αράξουν στην πλαζ, να πιουν μπίρες και οι πιο τολμηροί, να κολυμπήσουν. Ζευγαράκια ήρθαν να ακούσουν τη συναυλία κάτω από την πανσέληνο και άλλα δημιουργήθηκαν εκεί. Χιλιάδες από τους παρευρισκόμενους κοιμήθηκαν στην παραλία, περιμένοντας να ξημερώσει και να πάρουν τα πρώτα λεωφορεία της επιστροφής.
Ο Κηλαηδόνης είχε σχεδιάσει χάρτες της παραλίας της Βουλιαγμένης, πάντα με τους χρωματιστούς μαρκαδόρους του με τους οποίους έγραφε και τους στίχους των τραγουδιών του.
Παρ’ όλα αυτά, η υλοποίηση αυτής της βραδιάς μόνο εύκολη δεν ήταν. Οπως εξηγεί η ηθοποιός Αννα Βαγενά, σύζυγος του Λουκιανού Κηλαηδόνη που αναλάμβανε την παραγωγή των συναυλιών του, το εγχείρημα ήταν τεράστιο και έγινε χωρίς τη βοήθεια κάποιας εταιρείας παραγωγής. Υστερα από μια μεγάλη συναυλία του Κηλαηδόνη στον Λυκαβηττό το 1982, ο «καουμπόι» του ελληνικού τραγουδιού ήθελε να οργανώσει μια ακόμα μεγαλύτερη βραδιά. Και ήθελε να την κάνει στην παραλία της Βουλιαγμένης, αφού την είχε συνδέσει με τα παιδικά του χρόνια, οπότε και πήγαινε εκεί με την παρέα του από την Κυψέλη.
Στις αρχές του 1983 Κηλαηδόνης και Βαγενά άρχισαν να οργανώνουν την «επιχείρηση» όπως τη χαρακτηρίζει η ηθοποιός. Ο μουσικός είχε σχεδιάσει χάρτες της παραλίας της Βουλιαγμένης, πάντα με τους χρωματιστούς μαρκαδόρους του με τους οποίους έγραφε και τους στίχους των τραγουδιών του. Και μετά άρχισε… το κυνήγι. Πρώτη στάση, τα γραφεία του ΕΟΤ, που διαχειριζόταν την πλαζ, προκειμένου να πάρουν άδεια για χρήση της παραλίας. Το πρώτο και σημαντικό «ναι» ήρθε εύκολα, οπότε ο Λουκιανός άρχισε να ξεδιπλώνει το όραμά του. Ηθελε η σκηνή να είναι μέσα στη θάλασσα, οπότε έπρεπε να εξασφαλίσει μια φορτηγίδα που θα λειτουργούσε σαν σκηνή. Γι’ αυτό χρειαζόταν η βοήθεια του ΟΛΠ που έδωσε το δεύτερο σημαντικό «ναι».
Ο Κηλαηδόνης ήθελε και πυγολαμπίδες για αυτή τη βραδιά, κάτι που οδήγησε την Αννα Βαγενά… μέχρι το γραφείο του Κώστα Σημίτη που ήταν τότε υπουργός Γεωργίας. Σε αυτό το αίτημα στάθηκε εμπόδιο η «ανωτέρα βία» της φύσης, αφού η εποχή των πυγολαμπίδων είναι ο Μάιος, επομένως θα ήταν αδύνατο να τις εξασφαλίσουν για τον Ιούλιο.
Το στήσιμο όμως μιας βραδιάς με όλους εκείνους τους ήχους που αγαπούσε αποδείχθηκε ευκολότερο. Κάλεσε στη Βουλιαγμένη όλους τους αγαπημένους φίλους του: τη Νέλλη Σεμιτέκολο με το πιάνο της, την Big Band του Μανώλη Μικέλη, τον Φώτη Αλέπορο με τη χορωδία του –που τραγούδησε σε μια βαρκούλα–, τους Three and the Koukos Band με την Αφροδίτη Μάνου. Αλλά και η Λία Βίσση, η Μαντώ Σταματοπούλου, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Διονύσης Σαββόπουλος έγιναν μέρος αυτού του μεγάλου πάρτι.
Κανένας από τους καλεσμένους δεν είχε ανακοινωθεί νωρίτερα, οπότε η βραδιά ήταν μια συνεχής έκπληξη.
Σε κάθε περίπτωση, ο Κηλαηδόνης ήθελε να στήσει αυτή τη βραδιά με τον δικό του τρόπο. Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του, αυτό που μας μεταφέρει η Αννα Βαγενα: βλέποντας την απήχηση που είχε η συναυλία στο στάδιο της προπώλησης, πασίγνωστη μάρκα αναψυκτικού πλησίασε την παραγωγή για να προσφέρει 5.000.000 δραχμές προκειμένου η επωνυμία της να μπει περιμετρικά στη φορτηγίδα-σκηνή. Την προσφορά όμως ο Κηλαηδόνης την αρνήθηκε.
Η βραδιά κράτησε μουσικά μέχρι τις δύο τη νύχτα και για κάποιους, πολύ περισσότερο. Ο Βαγγέλης Γερμανός κρατά ακόμη κάποιες εικόνες σαν καρτ ποστάλ από εκείνο το βράδυ. Το ίδιο και ο σαξοφωνίστας Κωστής Βαζούρας που ήταν στο κοινό, και ήταν μάλιστα από αυτούς που έριξαν και μια βουτιά. Δίχως να το ξέρει, αυτή ήταν και η πρώτη του «συνάντηση» με τον μετέπειτα δάσκαλό του, Θανάση Αραπίδη, που έπαιζε στο πλάι του Κηλαηδόνη. Μαζί με την Αννα Βαγενά, ανέλαβαν να μας μεταφέρουν πίσω, στην 25η Ιουλίου του 1983.
Βίντεο: Μαρία Σιδηροπούλου
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ελένη Τζαννάτου
Αρχισυνταξία: Ιωάννα Μπρατσιάκου
Το αρχειακό υλικό προέρχεται από το loukianoskilaidonis.gr
