ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΚΟ ΦΑΣΙΑΝΟ, η Αθήνα ήταν ο καμβάς του. Οχι μόνο γιατί ο μεγάλος ζωγράφος χώρεσε στα έργα του τις στιγμές του αθηναϊκού παλίμψηστου, όπως τα καφενεία, οι αιώνιοι ποδηλάτες και καπνιστές, τα μικρά μπαλκόνια και οι γκρίζες πολυκατοικίες. Αλλά γιατί ακριβώς η ζωή του κινούνταν ανάμεσα σε αυτά, τα οποία αφουγκραζόταν, αποτελώντας μέρος τους και όχι παρατηρώντας τα από μακριά.
Η γειτονιά με την οποία συνδέθηκε όσο καμία ήταν το Μεταξουργείο. Εκεί βρέθηκε τη δεκαετία του ’30 η οικογένειά του, αφού ο παππούς του χειροτονήθηκε ιερέας στον ιερό ναό του Αγίου Παύλου και αγόρασαν οικογενειακώς ένα νεοκλασικό της εποχής. Ο μικρός Φασιανός δεν περνούσε τις ώρες του μόνο στο σπίτι στη συμβολή των οδών Νεοφύτου Μεταξά και Χίου, αλλά και στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, όπου άκουγε τους ψάλτες και ήταν παπαδοπαίδι δίπλα στον παππού του.
Περιπλανηθήκαμε στο χθες και το σήμερα του μεγάλου ζωγράφου, αλλά και της ίδιας της Αθήνας, που γυρνώντας στις αιώνιες φιγούρες του Φασιανού, μπορεί να ξεκλειδώσει πολύτιμα μυστικά για το σήμερα.
Οταν έβγαινε από την εκκλησία, πότε έπαιζε στην πλατεία, τον λεγόμενο «πατατοπόλεμο» και άλλα αυτοσχέδια παιχνίδια με τα παιδιά της γειτονιάς, πότε κατέβαινε μέχρι τους σταθμούς Πελοποννήσου και Λαρίσης και παρατηρούσε τα φουγάρα των τρένων.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Φασιανός δεν κοιτούσε μόνο τα φουγάρα, αλλά επιβιβαζόταν στα τρένα με τελικό προορισμό το Παρίσι, όπου σπούδασε λιθογραφία και έχτισε μια καλλιτεχνική σχέση δεκαετιών με την «πόλη του φωτός». Η θητεία του ως παπαδοπαιδιού κάποια στιγμή τελείωσε, αλλά συνέχισε μία άλλη, στο καφενείο της πλατείας του Αγίου Παύλου, που σύχναζε. Το σπίτι των παιδικών χρόνων δόθηκε αντιπαροχή, έγινε πολυκατοικία, μέχρι τη στιγμή που ο Φασιανός αποφάσισε να το ανακαινίσει με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα και φίλου του, Κυριάκου Κρόκου. Αφησε στους «ιστορικούς του μέλλοντος» την τύχη του, οπότε και μετά τον θάνατό του η οικογένειά του αποφάσισε να στεγάσει εκεί το Μουσείο Αλέκου Φασιανού, που έχει κλείσει αισίως δύο χρόνια λειτουργίας.
Εκεί δώσαμε ραντεβού με την κόρη του και ιδρύτρια του μουσείου, Βικτώρια Φασιανού. Μαζί της περιπλανηθήκαμε στο χθες και το σήμερα του μεγάλου ζωγράφου, αλλά και της ίδιας της Αθήνας, που γυρνώντας στις αιώνιες φιγούρες του Φασιανού, μπορεί να ξεκλειδώσει πολύτιμα μυστικά για το σήμερα.
Βίντεο: Μαρία Σιδηροπούλου
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Ελένη Τζαννάτου
Αρχισυνταξία: Ιωάννα Μπρατσιάκου
