Βίντεο: Μαρία Σιδηροπούλου
18.04.2025 • 09:00
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ τον έχουν συναντήσει, ακόμα και αν κάποιοι δεν τον γνωρίζουν. Αλλωστε, ο Κώστας Βαρώτσος είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε τον Δρομέα, το γυάλινο, «εν κινήσει» γλυπτό, που αρχικά τοποθετήθηκε στην Πλατεία Ομονοίας και στη συνέχεια απέναντι από το Χίλτον, όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Ενα έργο που ακόμα και αν δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις κατά την κατασκευή του, έγινε εν τέλει ένα τοπόσημο-σημείο αναφοράς για την πόλη.
Θα ήταν όμως άδικο να σταθούμε μόνο σε αυτή τη στιγμή στην πορεία του Κώστα Βαρώτσου, αφού πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που έργα του έχουν φιλοτεχνηθεί σε ολόκληρο τον κόσμο: από τις ΗΠΑ μέχρι την Ιταλία, από τον αστικό ιστό μέχρι την ίδια τη φύση, o δημόσιος χώρος είναι ο κατεξοχήν καμβάς του Βαρώτσου πάνω στον οποίο δημιουργεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Ο δημόσιος χώρος είναι ο κατεξοχήν καμβάς του Βαρώτσου πάνω στον οποίο δημιουργεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Παρά τη διεθνή του φήμη, δίνει μεγάλη σημασία στην εντοπιότητα. Γι’ αυτό, ακόμα και αν έχει γυρίσει ολόκληρο τον κόσμο, πάντα επιστρέφει πίσω. Σήμερα, μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Κουκάκι και την Αίγινα, όπου βρίσκεται και το ατελιέ του. Μέσα από τις αντιθέσεις των πραγμάτων, ψάχνει τη δική του ισορροπία. Φέρει την καλλιέργεια ενός αστού, αλλά η σκέψη του παραμένει αιρετική. Εχει έρθει πολλάκις σε αντιπαράθεση με τα θεσμικά και καλλιτεχνικά συστήματα, τα οποία εν τέλει έχουν αναγνωρίσει τη ματιά του.
Τρανό παράδειγμα, το τελευταίο του έργο, η «Κιβωτός Εθνικής Μνήμης», που του ανατέθηκε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας και παρουσιάστηκε πριν από λίγο καιρό στον αύλειο χώρο του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Εδώ ο Βαρώτσος είχε ένα δύσκολο έργο: να δημιουργήσει ένα μνημείο που να τιμά τους 121.692 υπέρ πατρίδος πεσόντες. Το έφερε εις πέρας με μια σχεδόν στωική απλότητα που διέπει το έργο, το οποίο αποτελείται από γυάλινες πλάκες με λαξευμένα τα ονόματα των πεσόντων.
Ο ίδιος θεωρεί το εν λόγω έργο βαθιά επαναστατικό, όπως εξηγεί στην κάμερα της «Κ». Τον συναντήσαμε στο σπίτι του, στο Κουκάκι και με τον πάντα χειμαρρώδη λόγο του μίλησε για το αστικό βίωμα, τον Δρομέα, που πέρασαν χρόνια για να συμφιλιωθεί μαζί του, αλλά και τη σημασία της «Κιβωτού Εθνικής Μνήμης» που μας διδάσκει κάτι για την ίδια την Ελλάδα.
