Βίντεο: Μαρία Σιδηροπούλου
30.03.2025 • 13:00
ΛΙΓΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ να ισορροπήσουν τη γνήσια, ανόθευτη αγάπη για το λαϊκό τραγούδι, από όπου και αν προέρχεται, και συγχρόνως να προσεγγίσουν και να αναλύσουν το είδος με απόλυτη σοβαρότητα και βάθος στις συνδέσεις που μπορεί να έχει με την υπόλοιπη μουσική, την τέχνη, την ίδια τη ζωή. Ο Κώστας Μπαλαχούτης όμως μπορεί και το κάνει. Το αποδεικνύει εδώ και χρόνια με κάθε ιδιότητά του: ως ερευνητής του ελληνικού τραγουδιού, ως συγγραφέας σχετικών βιβλίων και βιογραφιών, ως δημοσιογράφος, ακόμα και ως στιχουργός.
Ο Μπαλαχούτης δεν έχει να μοιραστεί ιστορίες μόνο για τους «ηγέτες» του λαϊκού τραγουδιού –από τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Στράτο Διονυσίου, μέχρι τον Γιάννη Πάριο και τον Γιώργο Νταλάρα. Αλλά και για ονόματα που κάποια στιγμή «χάθηκαν» στον χρόνο.
Ψαχουλεύοντας τα ράφια του δισκάδικου Music Factory (που ευχαριστούμε για τη φιλοξενία), ο Μπαλαχούτης δεν έχει να μοιραστεί ιστορίες και προσεγγίσεις μόνο για τους «ηγέτες» του λαϊκού τραγουδιού –από τον Στέλιο Καζαντζίδη και τον Στράτο Διονυσίου, μέχρι τον Γιάννη Πάριο και τον Γιώργο Νταλάρα. Αλλά και για ονόματα που κάποια στιγμή «χάθηκαν» στον χρόνο. Ισως το «χάθηκαν» να είναι λάθος λέξη βέβαια από τη στιγμή που υπάρχουν κάποιοι σαν αυτόν για να μας τα θυμίζει ή συστήνει.
Ο Κώστας Μπαλαχούτης δεν διαχωρίζει τα τραγούδια σε «υψηλά» και «χαμηλά», αλλά θεωρεί πως υπάρχουν μόνο καλά και κακά. Στην κάμερα της «Κ», άλλωστε υποστηρίζει πως «η αξιοπρέπεια δεν είναι θέμα μόνο του χώρου. Είναι μέσα σου. Αν την έχεις και θες να την κρατήσεις, ακόμα και στη λάσπη θα φανεί το διαμάντι». Κάτι που δεν ισχύει μόνο για το τραγούδι.
