«Οταν σέρβιρα ουίσκι τον Φρανκ Σινάτρα» – Η ιστορία της πιο παλιάς παμπ στην Αθήνα

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ είναι το πιο συνηθισμένο όνομα. Στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχουν περισσότερες από 600 παμπ που «ακούνε» στο όνομα Red Lion. Στην Αθήνα, μόνο μία. Για την ακρίβεια, η παλαιότερη της πόλης, που μετρά αισίως 53 χρόνια ζωής. Οι μπίρες της είναι τα γενέθλια κεράκια της, αυξάνονται κατά μία κάθε χρόνο για να ισοφαρίζουν την ηλικία του μαγαζιού.

Η Red Lion τραβά τον μυημένο ή τον περίεργο που θέλει να μάθει τι κρύβεται πίσω από τα κόκκινα και τα κίτρινα τζάμια της. Οποιος προσπαθήσει να πάρει τη γεύση της απλώς περνώντας από το δρομάκι πίσω από την Πινακοθήκη, θα αποτύχει. Θα πρέπει να μπει μέσα, εκεί που, στα αριστερά, τους θαμώνες περιμένουν τα κόκκινα booths και στα δεξιά η μεγάλη ξύλινη μπάρα. Κι αν είναι τυχεροί, στο βάθος της θα πετύχουν και τον Παντελή Αμπανούδη, τον άνθρωπο που το μακρινό 1972, επιστρέφοντας από τον Καναδά, αποφάσισε να ανοίξει κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε ελληνικά δεδομένα, μία παμπ.

Ο Παντελής Αμπανούδης είναι ένας μπάρμαν παλαιάς κοπής, από αυτούς για τους οποίους το να πίνεις σε μια μπάρα είναι σοβαρή υπόθεση. Οπως σοβαρή υπόθεση είναι και αυτό που μένει τελικά από τέτοιους χώρους: οι άνθρωποι, οι συναντήσεις, οι ιστορίες

Είναι ένας μπάρμαν παλαιάς κοπής, από αυτούς για τους οποίους το να πίνεις σε μια μπάρα είναι σοβαρή υπόθεση. Οπως σοβαρή υπόθεση είναι και αυτό που μένει τελικά από τέτοιους χώρους: οι άνθρωποι, οι συναντήσεις, οι ιστορίες.

Κάθε αντικείμενο που έχει κρεμαστεί πίσω από την μπάρα είναι το απόσταγμα τέτοιων: από ένα πακέτο Sante με δύο τσιγάρα που ένα ζευγάρι άφησε κάποτε με την υπόσχεση να γυρίσει και να τα καπνίσει, μέχρι χαρτονομίσματα από διάφορους ξένους που πέρασαν από εδώ μέσα στα χρόνια. Ακόμα και προσκλητήρια γάμων από σχέσεις που γεννήθηκαν εδώ πάνω από μια μπίρα.

Τη Red Lion με το ίδιο αμείωτο κέφι συνεχίζει σήμερα ο γιος του «κυρ Παντελή», όπως τον φωνάζουν οι φίλοι της Red Lion, ο Δημήτρης Αμπανούδης, που προσθέτει τις νότες του χωρίς να αλλοιώνει τον χαρακτήρα της παμπ, όπως πρέπει να είναι. Ο μπαμπάς του βέβαια είναι πάντα εκεί, για να ξετυλίξει τις ιστορίες μισού αιώνα.