Eρευνα – Ανάλυση: καθ. Γιάννης Μανιάτης
Με τη συνεργασία των μεταπτυχιακών φοιτητών/τριών: Ι. Βούλγαρη , Α. Μανώλη
Στο μέσο σενάριο, η χρηματοδότηση για το κλίμα και την επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού απαιτεί αύξηση στα 9 τρισ. δολ./έτος (από 1,3 τρισ. δολ. το 2021-22) έως το 2030, ξεπερνώντας τα 10 τρισ. δολ./έτος το 2040. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας εκτιμά ότι το 30% των κονδυλίων πρέπει να προέρχεται από τον δημόσιο και το 70% από τον ιδιωτικό τομέα, με τις κυβερνήσεις να εξετάζουν φορολογικά μέτρα για την επίτευξη του στόχου. Ομως, οι αναπτυσσόμενες χώρες παραμένουν πίσω λόγω έλλειψης επενδύσεων, μεγαλώνοντας το χάσμα των ανισοτήτων. Το 2050, μόνο η Ευρώπη χρειάζεται 2,5 τρισ. ευρώ για ολοκλήρωση της πράσινης μετάβασής της.
Οι πρωτοπόροι του δευτερογενούς τομέα
Το 2023 η Κίνα αντιπροσώπευε το 29% της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ (17,2%), που μέχρι το 2010 διατηρούσαν την πρώτη θέση. Η συνολική προστιθέμενη αξία του κινεζικού βιομηχανικού τομέα ανερχόταν στα 4,8 τρισ. δολ. το 2023, αντιστοιχώντας στο 27% της συνολικής οικονομικής παραγωγής της χώρας. Από το 2019, παρά την κατά περιόδους ύφεση, η βιομηχανική δραστηριότητα της Κίνας αυξήθηκε κατά 37%. Αντίθετα, η βιομηχανική δραστηριότητα στις ΗΠΑ δεν έχει ανακάμψει ακόμα. Λόγω των δασμών Τραμπ, η Κίνα διαφοροποιεί τις αγορές εξαγωγών της, μειώνοντας το ποσοστό εξαγωγών της προς τις ΗΠΑ κάτω από το 15%.
