ΥΠΕΡΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Οι τουριστικές εισπράξεις της χώρας έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Από 9,5 δισ. ευρώ το 2010 αυξήθηκαν στα 20,5 δισ. το 2023, ενώ αναμένεται αύξηση 10% το 2024. Ο τουρισμός προσέφερε πολύτιμα έσοδα στη χώρα κατά την περίοδο της κρίσης, ενώ η αναμενόμενη αύξηση των εισπράξεων θα ενισχύσει την αύξηση του φετινού ΑΕΠ. Η εξάρτηση της οικονομίας μας από τον τουρισμό παραμένει όμως υψηλή.

Γιατί κάποιοι επιχειρηματίες εξετάζουν τα πλεονεκτήματα της διαφορικής τιμολόγησης των προϊόντων και των υπηρεσιών τους.

Οι ταξιδιώτες κρουαζιέρας επιβαρύνουν τις ήδη εξασθενημένες υποδομές του νησιού.

Οι επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες και τα αναγκαία έσοδα για την οικονομία.

Η Ελλάδα οφείλει να μελετήσει τα παραδείγματα των προορισμών που έχουν υπερβεί τα όρια αντοχής τους στον τουρισμό, όπως η Μαγιόρκα και η Βαρκελώνη, και να τα εκλάβει ως ένα μέλλον που μπορεί να αποφύγει. Δεν είμαστε ακόμη εκεί. Πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε τον χρόνο να σχεδιάσουμε το είδος και το εύρος της ανάπτυξης […]

Αν ρωτούσαμε τον Οβελίξ, ίσως μας απαντούσε με το κλισέ του: «Είναι τρελοί αυτοί οι Ισπανοί». Για να μη θέλουν τα ωραία ευρώ, δολάρια, γιεν, γουάν κ.ο.κ., τρελοί θα είναι. Οπισθοδρομικοί. Μανιακοί της αυτοκαταστροφής. Με τον Γαλάτη μενιροποιό θα συμφωνούσαν σίγουρα οι κάθε εθνικότητας και ειδικότητας επαγγελματίες του τουρισμού, καθώς και όσες κυβερνήσεις τον λατρεύουν […]

Τα τελευταία χρόνια πολλές πόλεις και αξιοθέατα σε πολλές χώρες του πλανήτη προσπαθούν να ελέγξουν με δραστικά μέτρα τον υπερτουρισμό. Στη Νάρα, ο μαζικός τουρισμός φαίνεται να ευνοεί τον πληθυσμό των διάσημων ελαφιών.

«Ο παράδεισός σας είναι ο εφιάλτης μας». Με συνθήματα σαν κι αυτό κάτοικοι της Πάλμα στη νήσο Μαγιόρκα διαδήλωσαν κατά του υπερτουρισμού.

Ο τουρισμός εδώ και αρκετές δεκαετίες αποτελεί πυλώνα της ελληνικής οικονομίας. Ως κλάδος έχει έντονες διακυμάνσεις, που οφείλονται σε μια σειρά παραγόντων άσχετων μεταξύ τους, όπως: παγκόσμια ύφεση, έντονες πληθωριστικές ανατιμήσεις, ενεργειακή κρίση, κόστος μεταφορών, τοπικές συρράξεις ή εντάσεις με γειτονικές χώρες, πανδημίες – λιγότερο ή περισσότερο ελεγχόμενες.

Ηταν Ιούλιος του 1999 και είχα πάρει το αεροπλάνο από την Ουάσιγκτον για τη Βοστώνη. Η πτήση μας πέρασε πάνω από μια πανέμορφη τουριστική περιοχή, με τεράστιες παραλίες και χιλιάδες ξύλινες βίλες αποικιακού στυλ, στη σειρά λίγα μέτρα από τη θάλασσα. Σπάνιο θέαμα, κινηματογραφικό.

Είμαι διγενής: Πελοποννήσια η μάνα μου και Ηπειρώτης ο πατέρας μου. Και στους τόπους καταγωγής τους ξεκαλοκαιριάζαμε με τον αδελφό μου. Τέλειωναν τα σχολεία και φτιάχναμε βαλίτσες. Μας περίμεναν παππούδες, γιαγιάδες, συγγενολόι αρίφνητο και… τηγανητά αυγά. Κυρίως, όμως, μας περίμεναν πράγματα πρωτόφαντα στα παιδικά μας μάτια.

Οι επιπτώσεις, το οικονομικό διακύβευμα, οι αυστηρότεροι κανόνες και τα νέα σχέδια κυβερνήσεων και τοπικών αρχών.