VOGUE GREECE

Η Donatella Versace πρέσβειρα του made in Italy, της εξέλιξης και, φυσικά, της υπερβολής, είναι μια γυναίκα που μπορεί να κάνει τα πάντα. Το αποδεικνύει η πορεία της.

Είναι η πρώτη μέρα που μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο μετά από τόσους μήνες χειμωνιάτικης αναμονής, να το ανοίξεις και να το αφήσεις έτσι για ώρες, αχ, αυτή η πρώτη μέρα, όταν μπαίνει ο φρέσκος αέρας που φέρνει ακόμα την υποψία του κρύου, αλλά και μια καινούργια γλύκα, μια υπόσχεση για όλα όσα έρχονται, μια […]

Δύο φίλοι μου άρχισαν τους τελευταίους μήνες να ακούν έναν επίμονο θόρυβο, σαν σειρήνα μέσα στο κεφάλι τους. Ο ένας το έπαθε στο πρώτο λοκντάουν, ο άλλος στο δεύτερο. Μου λένε κοντεύουν να τρελαθούν.

Πριν μερικά χρόνια, η Abby Wambach πρώην ποδοσφαιρίστρια, προπονήτρια, δις χρυσή Ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών της FIFA και μέλος του Αμερικανικού Εθνικού Ποδοσφαιρικού Hall of Fame, βρέθηκε πάνω στη σκηνή, δίπλα στον μακαρίτη Kobe Bryant και έναν άλλο μεγάλο ποδοσφαιριστή, τον Peyton Manning, να περιμένει να τιμηθεί μαζί τους με το ESPYS Icon […]

Ακουμπάς το κεφάλι στο παράθυρο του λεωφορείου και νιώθεις με κάθε κραδασμό την πόλη σου. Δεν χρειάζεται να κοιτάς έξω. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει τίποτα να δεις.

Με τις συνέπειες της πανδημίας να ταλανίζουν ακόμα ολόκληρο τον πλανήτη, και με την κοινωνική μας ζωή να έχει μπει «στην αναμονή» εδώ και καιρό, οι νέες κυκλοφορίες του Netflix δεν φάνταζαν ποτέ πιο απαραίτητες.

Χθες μπήκα σε ένα σάιτ και παράγγειλα επτά μαγιό. Όχι ένα ή δυο, επτά, πέντε ολόσωμα και δυο μπικίνι. Όταν κόπασαν κάπως η αδρεναλίνη της κατανάλωσης και το ηδονοβλεπτικό σκρόλινγκ, προσπάθησα να αυτοψυχαναλυθώ. Γιατί επτά;

Δεν καταλαβαίνω γιατί το βιβλίο λέγεται Χάρι Πότερ. Η Ερμιόνη κάνει όλη τη δουλειά, αυτή είναι η ηρωίδα!» μου είπε τις προάλλες η δεκάχρονη κόρη μου. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Ποια θα ήταν η τύχη του βιβλίου αν λεγόταν Ερμιόνη Γκρέιντζερ;

Το φως στο εργαστήριο έχει αψηφήσει, για ακόμα ένα βράδυ, τον γενικό κανόνα της γειτονιάς και παραμένει ανοιχτό. Της αρέσει να δουλεύει τη νύχτα. Να ακούει μόνο τους ήχους από τις δημιουργίες της. Και γαλλική μουσική.

Κάθε δεύτερη Παρασκευή στήνω ένα μικρό βουναλάκι από σνακ στο τραπέζι του σαλονιού, βάζω στην σειρά μολύβια και εκτυπώνω ιστορίες.

Αν η συλλογή ρομαντικών κομεντί του Netflix μπορούσε να παρομοιαστεί με κάτι, θα τολμούσαμε να πούμε πως εξελίσσεται σαν το καλό κρασί.

Με τρομάζει η αυτόματη συσπείρωση, αυτό που παθαίνουν συχνά κλειστές ομάδες, που ενώνονται κατά ενός (κατασκευασμένου συνήθως) κοινού εχθρού.