ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε ότι είχε πρόσφατα εκ νέου συνομιλίες με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις οποίες χαρακτήρισε «καλές», αλλά σημείωσε πως «μετά πάει και βομβαρδίζει την Ουκρανία».

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ιρανό πρόεδρο Μασούντ Πεζεσκιάν σήμερα, Δευτέρα, κατά την οποία συζήτησαν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την πρόσφατη σύνοδο κορυφής του Πούτιν με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα.

Κανείς δεν γνωρίζει πού θα οδηγήσει η διπλωματική κινητικότητα για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.. Ωστόσο, σχεδόν όλοι ξέρουν πως η περιοχή του Ντονμπάς θα βρίσκεται στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων.

«Αρπακτικό, ένα τέρας στις πόρτες μας που χρειάζεται να συνεχίσει να τρώει για την επιβίωσή του». Θύμωσε πολύ ο Μακρόν με τον Πούτιν. Ζήτησε μάλιστα από τους Ευρωπαίους να μην είναι αφελείς. Προφανώς δεν εννοεί τον εαυτό του, όταν είχε κάνει πως δεν καταλαβαίνει τη σημειολογία της υποδοχής που του είχε επιφυλάξει ο Πούτιν.

Ο Τσίπρας είναι αυτό που του συνέβη. Ο λόγος του να υπάρχει και να μιλάει είναι και θα είναι πάντα το ’15. Στη νέα εκδοχή του παρελθόντος του που αρνείται να παρέλθει –στη συνέντευξή του στη Monde– ο πρώην πρωθυπουργός λανσάρει μια νέα εκδοχή αυτοδικαίωσης: Δεν «του συνέβη» το αδιέξοδο. Το προκάλεσε ο ίδιος, ενεργητικά, ως «δραματοποίηση».

Στους στάβλους εκτροφής αλόγων ράτσας υπάρχει ίππος δυστυχής –teaser στην αγγλική– που ερεθίζει τη φοράδα και έπειτα τον αποσύρουν, ώστε ο καθαρόαιμος επιβήτωρ να εκτελέσει ταχύτατα και ακόπως τη γονιμοποιητική αποστολή του. Στην παρούσα συγκυρία το θέμα που κυριαρχεί είναι το Ουκρανικό. «Διεγέρτες» είναι οι Ευρωπαίοι.

Στην Αλάσκα, μέσα στον Δεκαπενταύγουστο, Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν αντάλλαξαν την πρώτη τους χειραψία έπειτα από έξι χρόνια. Το σκηνικό είχε όλα τα στοιχεία πολιτικής όπερας: κόκκινα χαλιά, μαχητικά στον ουρανό, φανφάρες και μεγάλα λόγια. Πίσω όμως από τις κάμερες, το γνώριμο άγχος:

Το γνωρίζουμε από την καθημερινή ζωή: δεν είναι εύκολο να υποστηρίζεις μια θέση και, ταυτοχρόνως, να είσαι αμερόληπτος. Μπορείς λ.χ. να πιστεύεις ότι ο τάδε συνάδελφός σου σε υποσκάπτει και, συγχρόνως, να τον εκτιμάς για τη δουλειά του; Λογικά μιλώντας, δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ των δύο. Γιατί, όμως, δυσκολευόμαστε να τα συνδυάσουμε;

Ηταν ένα εξαιρετικό μάθημα διαπραγματεύσεων στη διεθνή διπλωματία. Πριν από τη συνάντηση της Αλάσκας μεταξύ των προέδρων Τραμπ και Πούτιν, η εντύπωση που επικρατούσε ήταν ότι η Ρωσία θα διαπραγματευόταν την παραχώρηση κάποιων από τα εδάφη που είχε καταλάβει στην Ουκρανία, με αντάλλαγμα την αναγνώριση της ρωσικής κατοχής […]

Εδώ και πάνω από δύο χρόνια διεξάγονται δύο φονικοί πόλεμοι. Ο ένας ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς. Ο άλλος Ρωσίας εναντίον Ουκρανίας. Και στις δύο περιπτώσεις ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει αναλάβει μεσολαβητικές πρωτοβουλίες με στόχο να επιτύχει την παύση των εχθροπραξιών και την ειρήνη.

Η διπλωματία επιταχύνθηκε, αλλά η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές από τη συμφωνία δεν φαίνεται να έχει μειωθεί. Ο Πούτιν εξακολουθεί να επενδύει στο στρατιωτικό του πλεονέκτημα.

Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική ασφαλείας, με ένα ενιαίο υπουργείο Αμυνας για τα κράτη-μέλη.