ΤΡΑΧΑΝΑΣ

Τι πιο γρήγορο και θρεπτικό από ένα πιάτο τραχανά;

Μια πίτα είναι πάντα καλοδεχούμενη στο οικογενειακό τραπέζι. Πόσω μάλλον όταν είναι σχετικά εύκολη, νόστιμη και μυρωδάτη. Η δική μας δεν έχει φύλλο, έχει όμως μπόλικα αρωματικά και ξινό, αλευρένιο τραχανά.

Ο τραχανάς και οι χυλοπίτες φτιάχνονται εύκολα, απλώς ζητούν υπομονετικό και σχολαστικό στέγνωμα για να συντηρηθούν όλο τον χρόνο. Και το χειροποίητο γιαούρτι όμως, δεν είναι δύσκολο – και θα γίνει η πυτιά για τα επόμενα.

Μια θερμαντική τραχανόσουπα, που νοστιμίζει με μυρωδικά και παρμεζάνα, είναι ό,τι πρέπει για τις κρύες μέρες του χειμώνα – αν τη θέλουμε πιο χορταστική τη συνοδεύουμε με σύγλινο ή απάκι περασμένο από το τηγάνι.

Τον βράζουμε με σπιτικό ζωμό λαχανικών αντί για νερό και τον σερβίρουμε με μια πλούσια, κρασάτη σάλτσα μανιταριών.

Ακολουθώντας την κορεάτικη συνταγή αλλά με 100% ελληνικά προϊόντα, η Miriam Val και ο Άγγελος Κόντος, στο εργαστήριό τους, Symbiosis Fermented Foods, μας εξηγούν αναλυτικά τη διαδικασία.

Ιδανικά προτιμάμε τον εβρίτικο τραχανά, που έχει τελείως ιδιαίτερη γεύση. Το «καμένο» βούτυρο του πάει έξοχα και δίνει σπιρτάδα και άρωμα από την πάπρικα.

Οι χάχλες είναι ο παραδοσιακός λέσβιος τραχανάς, πλασμένος με ξινό γάλα, που του δίνουν σχήμα «χούφτας». Εδώ τις γεμίζουμε με τα τελευταία λαχανικά του καλοκαιριού, ελιές και φέτα.

Ο τραχανάς από μόνος του αποτελεί ένα superfood. Εδώ συνδυάζεται με μανιτάρια και καυκαλήθρες, που απογειώνουν θρεπτικά το πιάτο.

Ό,τι πρέπει για τα κρύα βράδια αυτός ο τραχανάς, που είναι απλός και πεντανόστιμος. Μας τον ετοίμασε η Γιάννα Παπαγεωργίου από τον ξενώνα «Θουκυδίδης» στο Καπέσοβο.

Σταρένιος, αλευρένιος, λευκός, κοκκινιστός, ο τραχανάς, που έχει θρέψει γενιές και γενιές, είναι φαγητό ζεστό και οικείο, έτοιμο στο άψε σβήσε. Και μπορούμε να τον συνδυάσουμε με κάθε λογής υλικά.

Κάθε Ιούλιο μάζευε κάμποσες μέρες το γάλα από την κατσίκα μας, την Κρινιώ, σ’ ένα πήλινο γκιούμι. Το άφηνε εκεί, να ξινίσει. Οταν ήταν αρκετό και αρκούντως ξινούτσικο, άλεθε το σιτάρι στον πέτρινο χειρόμυλο και έβραζε το μείγμα –επτά μέρη γάλα, ένα μέρος σιτάρι– στο τζάκι, σ’ ένα μπρούτζινο χαρανί, ανακατεύοντάς το ασταμάτητα με υπομονή, […]