ΤΕΧΝΗ

Το κύμα εκδημοκρατισμού τη δεκαετία του ’70 σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία και η «επανάσταση» των καλλιτεχνών.

Προ ημερών, ο Οδυσσέας Ζώρας και η Ελένη Δουνδουλάκη (γενικοί γραμματείς στα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, αντιστοίχως) υποδέχθηκαν τους επικεφαλής των τμημάτων τεχνών της χώρας. Συνολικά 19 άτομα. Hταν μια συνάντηση που δεν έβγαλε ειδήσεις.

Η σύγχρονη τέχνη απλώνεται στο ελληνικό Δημόσιο. Η αρχή έγινε το 2017 από το κτίριο του υπουργείου Παιδείας.

Η Φαίη Χατζή, Μυκονιάτισσα από επιλογή, παράγει δικά της νήματα και τα μετατρέπει σε έργα λαϊκής τέχνης.

Το Κ παρακολούθησε την παράσταση Ιφιγένεια/ Βορά, η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου στις 05 και 06/07 στο πλαίσιο του Κύκλου Contemporary Ancients του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.

Το μεγάλο και πάντα επίκαιρο ζήτημα στην τέχνη για το πώς αποδίδεται η ανθρώπινη μορφή ισχύει πάντα, προβληματίζει, διχάζει και ενθουσιάζει. Στη Βρετανία, η μεγάλη παράδοση της προσωπογραφίας συνδέεται άμεσα με τη Νάσιοναλ Πόρτρετ Γκάλερι στο Λονδίνο, την Εθνική Πινακοθήκη Προσωπογραφιών, μια εξαιρετική θεσμική κατοχύρωση της μνήμης και της ταυτότητας διά μέσου των αιώνων.

Είναι καλλιεργημένος άνθρωπος η επικεφαλής του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου Κατερίνα Ευαγγελάτου για να υποθέσουμε ότι άθελά της φυγομαχεί και αγνοεί το σοβαρό πρόβλημα που τείνει πλέον να καθιερωθεί στην Επίδαυρο, απειλώντας να πλήξει όχι μόνο το κύρος, αλλά ακόμη και την ύπαρξη του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος που γίνεται εκεί l

Οταν ο Οσκαρ Ουάιλντ ρωτήθηκε από τον δημόσιο κατήγορο αν συμφωνεί πως το μυθιστόρημά του «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι «ανήθικο», εκείνος τον αποστόμωσε: «Είναι κάτι χειρότερο από ανήθικο· είναι κακογραμμένο». Ο Ουάιλντ αναδεικνύει εδώ μια ζωτικής σημασίας παράμετρο στην ερμηνεία ενός λογοτεχνικού έργου: ότι όλη η συζήτηση εξαντλείται στο αν είναι καλογραμμένο ή όχι.

Ο πίνακας αγοράστηκε από συλλέκτη ως αυθεντικό έργο του ζωγράφου, αλλά η πλαστότητά του αποδείχθηκε έπειτα από εξέταση σε ειδικό εργαστήριο.

Υπήρξε συστηματικός μελετητής του έργου του Μαρσέλ Ντυσάν από το 1989. Καλλιτέχνης και ο ίδιος, γιατρός, διανοούμενος.

Υπήρξε μια μεγάλη μορφή, όχι μόνον της αρχιτεκτονικής αλλά και της ευρύτερης δημόσιας ζωής, καθώς το βλέμμα του ήταν απόσταγμα βαθιάς και ενδελεχούς παρατήρησης.

Η συναυλία της σαγηνευτικής θεότητας της indie μουσικής σκηνής ξεκίνησε με συγχρονισμένες αναπνοές υπό τις οδηγίες της Μαρίνα Αμπράμοβιτς και ολοκληρώθηκε με σφυρίγματα, επευφημίες, χειροκροτήματα και ουρλιαχτά.