ΣΥΡΙΖΑ

Ο πρωθυπουργός θα επιδιώξει να στριμώξει τον Ανδρουλάκη για βασικά ζητήματα.

Συνεργάτες του τέως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι ο Χριστόφορος Βερναρδάκης δεν μπορούσε να ψηφίσει, διότι είχε περισσότερους από έξι μήνες να συμμετάσχει στις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής. Τι απαντά ο Χρ. Βερναρδάκης

Ο δείκτης της προσέλευσης στις εσωκομματικές εκλογές για τη δύναμη των κομμάτων και τα παράδοξα.

Νέο πεδίο αντιπαράθεσης το παλαιό βιομηχανικό κτίσμα που νοικιάστηκε από τον Στέφανο Κασσελάκη για τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα.

Τις απόψεις των πολιτών για την κυβερνητική πολιτική, καθώς και τις εξελίξεις σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφει δημοσκόπηση της Alco για τον Alpha

Μήνες-κλειδιά με πέντε κρίσιμα ορόσημα για την κυβέρνηση, τα οποία όμως θα καθορίσουν και το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό, θα είναι ο προσεχής Ιανουάριος και ο Μάρτιος.

Προεξοφλούσε η προσωπική και πολιτική της σχέση με τον Τσίπρα τον ρόλο της στην επιχείρηση «εκκαθάρισης» του Κασσελάκη; Οχι, λέει η ίδια. Αλλά πολλοί είναι καχύποπτοι.

Αν ο κ. Ανδρουλάκης μετά τη μάχη των εσωκομματικών εκλογών θέλει να κερδίσει τον πόλεμο των επόμενων βουλευτικών, είναι υποχρεωμένος να επιλέξει μια στρατηγική αμφίπλευρης διεύρυνσης της πολιτικής επιρροής του κόμματός του.

«Βεβαίως, να πάνε να βρουν εργασία με την αξία τους». Η δήλωση, μετά καγχασμού, του Στέφανου Κασσελάκη για τα πενήντα κομματικώς σιτιζόμενα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, τη μισθοδοσία των οποίων θα ήθελε να διακόψει, είναι ηθελημένα ή αθέλητα δίσημη […]

Η πιο βολική ερμηνεία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, δέκα χρόνια πριν, ως αντιμνημονιακό και όχι ως αριστερό κόμμα και γι’ αυτό άρχισε να χάνει δυνάμεις μετά την προσαρμογή του στον δημοσιονομικό ρεαλισμό και στον ευρωπαϊκό ορθολογισμό.

Τους θυμάται κανείς όλους αυτούς να θρηνούν και να «καταγγέλλουν» τότε, όπως χτυπιούνται και καταγγέλλουν τώρα «για τα θύματα των Τεμπών»; l Θυμάται κανείς το ιερατείο των «αγωνιστικών συναυλιών τραγουδιού» l –τους συνήθεις «υπερασπιστές», όχι τόσο των καμνόντων και πασχόντων από την αναλγησία «της εξουσίας» και «του κέρδους», αλλά πρωτίστως των «αγώνων της Αριστεράς»–, l