Πάντα μελαγχολικός ο Αύγουστος, μεταξύ της τρέλας των μετακινήσεων και της αποδέσμευσης από την καθημερινότητα. Σε αυτό το σταθερό σημείο του χρόνου και του χώρου μνημονεύουμε αγαπημένους, βλέπουμε πόσο μεγάλωσαν τα παιδιά, οι γηραιότεροι, εμείς. Παρατηρούμε πόσο αλλάζει ο τόπος μας, πού δεν αλλάζει.