ΣΙΝΕΜΑ

Μια ερωτική επανάσταση λίγο πριν από την ένωση των δύο Γερμανιών.

Μια ελληνική παρουσία αξιώσεων ανάμεσα στους μεγάλους κινηματογραφιστές στην αποψινή βραδιά των Οσκαρ.

Η ταινία «Γουίνι το Αρκουδάκι: Αίμα και Μέλι» σάρωσε στις πέντε κατηγορίες που ήταν προτεινόμενη στη 44η έκδοση των Χρυσών Βατόμουρων, μεταξύ άλλων χειρότερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, συνολικού καστ/ζευγαριού και ρεμέικ/σίκουελ.

Η Ελληνική Εταιρεία της Νέας Λακανικής Σχολής διοργανώνει εδώ και 11 χρόνια τις προβολές του Σινεμά και Ψυχανάλυση, ενώνοντας δύο δρόμους που έχουν πολλά να μοιραστούν.

Το «Larceny», του 1995, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της κινηματογραφικής διαδρομής του Βρετανού δημιουργού.

Δεν μοιάζουν με τις χαριτωμένες πρωταγωνίστριες των rom com των ’90s ούτε με τις νευρωτικές ηρωίδες του Γούντι Άλεν. Oι γυναίκες στα ρομάντζα του σύγχρονου σινεμά έχουν κανονική ζωή και κανονικά προβλήματα.

Το παθιασμένο πέρασμα σε μια νέα εποχή, στο τρυφερό φιλμ της Εμιλί Ατέφ.

Ο άνθρωπος που έφτιαχνε τις αφίσες του Κισλόφσκι και ο νεαρός γραφίστας που ευθύνεται για μια viral αφίσα του «Poor Things» ξετυλίγουν στην «Κ» το κουβάρι της εθνικής σχολής που ξεκίνησε επί Στάλιν καταφέρνοντας «πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα» να δημιουργεί πόστερ-έργα τέχνης.

Για ποιον λόγο δεν υπάρχει κατηγορία στα βραβεία Οσκαρ που να αναγνωρίζει και να τιμά τη δουλειά των χορογράφων; Η ιστορική διαδρομή από τη δεκαετία του 1930 έως σήμερα.

Ενώ το δεύτερο μέρος του «Dune» διά χειρός Ντενί Βιλνέβ επελαύνει στο box-office, επανέρχεται στο προσκήνιο η άγνωστη και ανολοκλήρωτη πρώτη απόπειρα μεταφοράς των βιβλίων του Φρανκ Χέρμπερτ.

Δεν ξέρω αν «φταίει» ο συρρικνωμένος αριθμός κινηματογραφικών αιθουσών στο κέντρο, αλλά τόσες ουρές έξω από σινεμά είχα χρόνια να δω.

Ο σκηνοθέτης μιλάει στην «Κ» για τον «Πάγο που καίει» και την κυριαρχία του ασιατικού κινηματογράφου.