ΣΧΟΛΙΟ

Οποτε η πολιτική του οδηγεί σε αδιέξοδο, ο Αλέξης Τσίπρας στρέφεται σε μια θεαματική κίνηση για να ξεφύγει. Οταν κορυφώθηκε η σύγκρουση με την Ε.Ε., προσπάθησε να απεμπολήσει τις ευθύνες του μέσω δημοψηφίσματος· μετά, αντιμέτωπος με εσωκομματική ανταρσία, αποφάσισε αιφνίδιες εθνικές εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία περνάει μια κρίση, διότι υπέστη δύο διαδοχικές ήττες σε διάστημα ολίγων μηνών. Δεν θα εξαερωθεί, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ, που ήταν κόμμα συγκυριακό και οι οπαδοί του εντάχθηκαν αυθόρμητα στον ΣΥΡΙΖΑ όταν τα χρόνια της πλαστής και δάνειας ευημερίας πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Κάποια στιγμή το «ατύχημα» θα συνέβαινε. Ο τρόπος με τον οποίο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν αντιμετωπίσει τον Τούρκο πρόεδρο οδηγούσε νομοτελειακά σε κάποιο συμβάν σαν το χθεσινό.

Ενδεχομένως η άποψη να είναι βαθιά απαισιόδοξη, αλλά η Ελλάδα φαίνεται να έχει ξεπεράσει πλέον τα στάδια της παρατεταμένης παρακμής και της κρίσης και να βρίσκεται στο στάδιο της κατάρρευσης.

Ο​​ι ταινίες που κόβουν πολλά εισιτήρια στο Χόλιγουντ γίνονται κατόπιν σειρές: «Τα σαγόνια του καρχαρία Ι», «Τα σαγόνια ΙΙ» κ.λπ. Τώρα βλέπουμε στις εγχώριες οθόνες το επεισόδιο «Μνημονιακός πρωθυπουργός 3». 

Η Συνθήκη του Σένγκεν υπεγράφη τον Ιούνιο του 1985 ανάμεσα σε πέντε κράτη, στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου, και είχε ως στόχο «την προοδευτική κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα, την καθιέρωση της ελεύθερης κυκλοφορίας για όλα τα πρόσωπα, υπηκόους των κρατών που υπέγραψαν τη Συμφωνία».

Τα κόμματά μας επιμένουν στις δήθεν ιδεολογικές διαφορές μεταξύ τους, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια είναι σαφές ότι η μόνη επιλογή που έχουν είναι ή να προσπαθήσουν να σταματήσουν την κατρακύλα στον γκρεμό ή να αγνοήσουν τον κίνδυνο και να αφεθούν στη μοιραία πτώση.

Οι καταστρεπτικοί σεισμοί τον Αύγουστο του 1999 υπήρξαν η αφορμή μιας προσεγγίσεως ουσιαστικής Ελλάδος και Τουρκίας και μιας λειτουργικής συνεργασίας των υπουργών Εξωτερικών Γιώργου Παπανδρέου με τον ομόλογό του –την εποχή εκείνη– Ισμαήλ Τζεμ.

Οταν ο πρόεδρος της Γαλλίας χαρακτηρίζει «πράξη πολέμου» τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και ταυτόχρονα δηλώνει ότι η απάντηση της χώρας του θα είναι ανελέητη, σημαίνει ότι την περασμένη Παρασκευή κηρύχθηκε επίσημα ένας πόλεμος.

Α​​υτά που συνέβησαν στο Παρίσι το βράδυ της Παρασκευής, όσα βιώνουμε με το τσουνάμι της προσφυγικής κρίσης, μας δείχνουν ότι ζούμε ένα από εκείνα τα επεισόδια που η Ιστορία επιφυλάσσει κάθε 50 ή 100 χρόνια. Κακομάθαμε στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Πόσα χρειάζεται μια ελληνική οικογένεια για να ζήσει, καλύπτοντας απλώς επαρκώς τα έξοδά της, χωρίς περίσσευμα;

Ακατανόητη η ευρωπαϊκή πολιτική ως προς το θέμα των προσφύγων από τις εμπόλεμες χώρες της Μέσης Ανατολής και των οικονομικών μεταναστών εν γένει.