ΣΧΟΛΙΟ

Είναι «αγαπημένο» θέμα τα σκουπίδια. «Αγαπημένο» και άλυτο.

Εάν υπήρχε στην Ελλάδα ένα «ευρωπαϊκό κατεστημένο», όπως φαντάζονται όσοι υποστηρίζουν πως το εκπροσωπούν, θα έπρεπε να ζει στιγμές θριάμβου σήμερα, διότι ένας άκρως ετερόκλητος συνασπισμός κομμάτων, υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα, πραγματοποίησε ένα τεράστιο βήμα προσαρμογής στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα».

Υπήρχαν δύο κράτη, δύο δημοκρατίες, στις οποίες μπορούσε κανείς να έχει μεγάλη εμπιστοσύνη.

Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων η σημερινή. Αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι ελάχιστοι πρόσφυγες θα πληροφορηθούν πως έχουν την «τιμητική» τους και πως θ’ ακουστούν υπέρ τους πολλές θερμές λέξεις.

Η​​ ελληνική εξωτερική πολιτική θα βρεθεί σε λίγο αντιμέτωπη με δύο… γνώριμα ζητήματα, το Κυπριακό και την ονομασία των Σκοπίων.

Τα άβατα στην πόλη πάνε χέρι χέρι με τον κοινωνικό κατακερματισμό και την πελατειακή λογική, η αντιμετώπιση των πάσης φύσεως κρίσεων έχει σχέση με την επικοινωνία και καθόλου με τη διαχείρισή τους· θέματα λυμένα σε άλλες πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου εδώ προκαλούν θυελλώδεις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. 

Μηδαμινές έως ελάχιστες είναι οι συνέπειες στην ελληνική οικονομία και καθημερινότητα του όποιου αποτελέσματος στο χθεσινό Eurogroup. 

Σπανίως συνέπεσε κυβέρνηση να διαπραγματεύεται ταυτόχρονα επί διήμερο τα κρισιμότερα θέματα ενός έθνους, τις τύχες του οποίου διαχειρίζεται. Αλλά ακριβώς αυτό συμβαίνει από μιαν άποψη εκ συμπτώσεως.

Αναρωτιούνται πολλοί γύρω μας γιατί επικρατεί μια απίστευτη ατμόσφαιρα απάθειας, σχεδόν αφασίας, στην ελληνική κοινωνία. Οι άνθρωποι δεν θυμώνουν ούτε και ενθουσιάζονται με κάτι. 

Με την πολιτική στάση της, εντός και εκτός Βουλής, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει επιτρέψει στους «θεατές των λόγων της και ακροατές των έργων της» να σκεφτούν ότι έχει την προθυμία και τη δύναμη να ξανασκεφτεί με αυτοκριτική αυστηρότητα και συναισθηματική αμεροληψία κάποια πράξη ή φράση της. 

Κ​​άθε πολιτικός έχει ευκαιρίες, τις οποίες είτε αρπάζει και αξιοποιεί είτε τις εξετάζει προσεκτικά μέχρι να εξανεμισθούν.

Ο,τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στο Εθνικό Θέατρο δεν είναι παρά μια μικρογραφία του ελληνικού Δημοσίου. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής, Στάθης Λιβαθινός, αποφάσισε να μην ανανεώσει τις συμβάσεις τριών εργαζομένων, για τους οποίους, επιπλέον, επικρέμαται κατηγορία για «ανάρμοστη συμπεριφορά».