ΣΧΟΛΙΟ

Δεν είμαστε μόνο εμείς οι Ελληνες που έχουμε εμμονές με το κληροδότημα του ολοκληρωτισμού. Καθώς η Ε.Ε. γιόρταζε την Πανευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Ολων των Ολοκληρωτικών και Αυταρχικών Καθεστώτων την Τετάρτη, το γερμανικό περιοδικό Stern παρουσίαζε τον Ντόναλντ Τραμπ, τυλιγμένο με την αμερικανική σημαία, να χαιρετά ναζιστικά. 

Η κλιμακούμενη αντιπαράθεση της Γερμανίας με την Τουρκία είναι μία άκρως επικίνδυνη εξέλιξη· ο κίνδυνος υπονομεύσεως της σταθερότητος στην περιοχή είναι υπαρκτός και η Ελλάς οφείλει να διαφοροποιηθεί εμπράκτως…

Οσο βαρύ και να είναι το κλίμα τον Σεπτέμβριο, η αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Η κυβέρνηση μπορεί, ακόμη, και καθορίζει την πολιτική ατζέντα, φέρνοντάς την στα μέτρα της. Αλλάζει θέματα, στήνει καβγάδες-αντιπερισπασμούς, λειτουργεί ανορθόδοξα.

Οι τρομοκράτες σαν κι αυτούς που μάτωσαν τη Βαρκελώνη, ή τη Νίκαια και το Παρίσι, το Λονδίνο και το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Κωνσταντινούπολη, δεν νοιάζονται ν’ αφήσουν πίσω τους γραπτά ή βιντεοσκοπημένα μηνύματα για να αιτιολογήσουν τη δράση τους ή για να προπαγανδίσουν την άποψή τους, τη φανατική πίστη τους μάλλον.

Η​​ προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ προφανώς δεν πάει καλά.

Τα πρώτα ρήγματα στην επίπλαστη, ούτως ή άλλως, συγκολλητική ουσία των δύο ετερόκλητων εταίρων της συγκυβέρνησης έχουν αρχίσει πλέον να γίνονται εμφανή.

Σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμα της χώρας, το πρώτο «μεγάλο» πολιτικό γεγονός μετά το τέλος της θερινής περιόδου ταυτίζεται με τα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Ενώ η Ελλάς εφλέγετο από άκρου εις άκρον, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου ετάραξε και τη γαλήνη στο Αιγαίο, δηλώνοντας πως δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, και προκαλώντας –ως ανεμένετο– συντονισμένη αντίδραση της ελληνικής πλευράς.

Απέναντι στο θέαμα της φωτιάς, τα έντονα αισθήματα ζητούν εκτόνωση. Και παρότι ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα θα έπρεπε να υπάρχει χώρος για την εμπειρία και τη γνώση, είναι, επίσης, κατανοητό ότι μπροστά στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των περιουσιών, η ψυχραιμία υποχωρεί.

Τ​​ο ελληνικό καλοκαίρι σαγηνεύει.

Σε μια χώρα που διανύει τον έβδομο χρόνο μιας πολύπλευρης κρίσης, με τους κατοίκους της κουρασμένους από την οικονομική ασφυξία, την υπερφορολόγηση, τα χρέη και απογοητευμένους από τη συσσώρευση αδιεξόδων, είναι ελάχιστες οι στιγμές που προσφέρονται για συλλογική ψυχική ανάταση. 

Τον τελευταίο καιρό μόνιμο επιχείρημα των κυβερνητικών βουλευτών, όταν στριμώχνονται σε ιδιωτικές συζητήσεις, αλλά και όταν –σπανιότερα, πλέον– εμφανίζονται σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, είναι «τα ίδια έκαναν και οι άλλοι», ή κάτι παρόμοιο.