ΣΧΟΛΙΟ

​Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα αύριο το βράδυ και θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση με κορμό τον ίδιο. Η Ν.Δ. δεν έκανε ουσιαστικά καμπάνια ή μάλλον έκανε μία καμπάνια που εξηγείται μόνο αν ήθελε πραγματικά να έλθει δεύτερη.

Η πόλωση δεν επέτρεψε σοβαρή συζήτηση για τις πραγματικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση: τα οικονομικά προβλήματα του κράτους και των πολιτών, και οι σχέσεις μας με τους ξένους πιστωτές και εταίρους.

Αυτές οι εκλογές είναι ιδιαιτέρως κρίσιμες. Ο κόσμος είναι πάρα πολύ μπερδεμένος και θα ψηφίσει διαφορετικά από ό,τι στο παρελθόν. Ακούς κεντρώους που ψήφιζαν κυρίως ΠΑΣΟΚ να στηρίζουν λυσσαλέα τη Ν.Δ. και παλαιούς δεξιούς να μιλούν με μίσος για το παλιό τους κόμμα.

Ελάχιστες ημέρες πριν από την ετυμηγορία της κάλπης, που, αν επαληθευτεί το σύνολο των δημοσκοπήσεων, θα αναδείξει νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ, το βλέμμα της Ευρώπης αλλά και πολλών χωρών των άλλων ηπείρων είναι στραμμένο στην Ελλάδα.

Πολλοί φλερτάρουν, για διαφορετικούς λόγους, με την ιδέα των δεύτερων εκλογών. Η αριστερότερη πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην ιδεολογική καθαρότητα και θεωρεί ότι με τις δεύτερες εκλογές θα εξασφαλισθεί η αυτοδυναμία και δεν θα υπάρχει ανάγκη συμβιβασμών από την κυβέρνηση που θα τις κερδίσει.

Τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα ζούμε σε δύο χρόνους: στον πραγματικό και στον πολιτικό. Από τον πρώτο δεν μπορείς να απομακρυνθείς ούτε για λίγο, από τον δεύτερο ο μόνος κερδισμένος είναι το πολιτικό σύστημα. «Κερδισμένος» τρόπος του λέγειν, γιατί αν κανείς θελήσει να αναφερθεί στα οφέλη των κομμάτων από την προεκλογική τους εκστρατεία, θα πρέπει να εθελοτυφλεί για να τα παραθέσει.

Τα λόγια και οι κινήσεις πολλών πρωταγωνιστών θολώνουν το κεντρικό ζήτημα των εθνικών εκλογών: Είναι εξασφαλισμένη η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη κάτω απ’ οποιεσδήποτε συνθήκες;

Η φρίκη των Παρισίων, με τη στυγνή δολοφονία Γάλλων πολιτών από Γάλλους πολίτες διαφορετικού θρησκεύματος, προκάλεσε τον αποτροπιασμό και τη διεθνή κατακραυγή, αλλά ευρισκόμεθα μακράν της διαμόρφωσης πολιτικής για την αντιμετώπιση του ριζοσπαστικού Ισλάμ.

Pacta sunt servanda, οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν. Τη λατινική αυτή ρήση έχει ακούσει στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες όποιος Ελληνας πρωθυπουργός επιχείρησε να ανοίξει συζήτηση για κούρεμα του χρέους και επαναδιαπραγμάτευση των ήδη συμφωνηθέντων με την τρόικα.

Ακόμα κι αν δυσκολευόμαστε με τα σύνθετα και τα πολύπλοκα και επειγόμαστε να χωρίσουμε τον κόσμο σε Καλό και Κακό χωρίς τίποτε ανάμεσό τους, σε Φως και Σκοτάδι, Πολιτισμένο και Ωμό, είναι αναγκαίο να ακούσουμε όσα επιμένει να μας διδάσκει η Ιστορία, αντιτάσσοντας το δικό της παιδαγωγικό πείσμα στο αντιδραστικό δικό μας.

Στις 25 Ιανουαρίου ψηφίζουμε γι’ αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν και θα μας κυβερνήσουν σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές του έθνους.

Αν υποθέσουμε ότι έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως βρισκόμαστε στην «αρχή παρόμοιων γεγονότων στην ευρωπαϊκή ήπειρο». Αν υποθέσουμε ότι ο μηδενισμός, κοινή πηγή του ισλαμισμού και του ναζισμού, κερδίζει έδαφος συρρικνώνοντας επικίνδυνα την Ευρώπη του Διαφωτισμού.