ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Στη βόρεια και δυτική Ισπανία μόνο τις τελευταίες 24 ώρες έγιναν στάχτη εκτάσεις που ξεπερνούν τα 120.000 στρέμματα.

Πυροσβέστες χωρίς μάσκες κινδυνεύουν από χρόνιες ασθένειες και θανάτους.

Δύο ελικόπτερα και τρία αεροσκάφη επιχειρούν μαζί με τις επίγειες δυνάμεις για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που ξέσπασε το απόγευμα της Δευτέρας στη θέση Αμύγδαλο του δήμου Τυρνάβου.

Ενας πυροσβέστης που συμμετείχε στην κατάσβεση των πυρκαγιών που μαίνονται στο βόρειο και το κεντρικό τμήμα της Πορτογαλίας έχασε τη ζωή του σε «δυστύχημα», ανεβάζοντας σε δύο τον αριθμό των νεκρών από τις φωτιές που ξέσπασαν στα τέλη Ιουλίου.

«Αυτά που ξέραμε τελείωσαν», μονολογούσε κυβερνητικό στέλεχος στα μέσα της εβδομάδας και ενώ οι πυρκαγιές έκαιγαν στην Αχαΐα και σε αρκετές άλλες περιοχές. Αναφερόταν στη νέα πραγματικότητα που έφερε η κλιματική κρίση και για την οποία αποδεικνύεται ότι ο τρόπος με τον οποίο μέχρι τώρα οργανώνουμε πυροπροστασία και κατάσβεση δεν επαρκεί. […]

Το «κυνηγητό» της Πυροσβεστικής με τον ∆Ε∆∆ΗΕ γύρω από τις κολόνες που είναι «ύποπτες» για τις φωτιές.

Δεν έχει Φεράρι. Εχει παπάκι. Δεν κινείται σε εικονικό βοσκοτόπι. Τρέχει σε ένα χωματόδρομο, ενώ πίσω του έχει μαυρίσει ο ουρανός. Οδηγεί με το ένα χέρι. Με το άλλο έχει στην αγκαλιά του ένα πρόβατο. Ο πυρόπληκτος από την Αχαΐα συνελήφθη από τον φακό του Associated Press τη στιγμή του πανικού του.

Επειτα από τόσες καλοκαιρινές πυρκαγιές, τόσες απώλειες και τόσο προβληματισμό σε επίπεδο κοινωνίας και θεσμών, το λογικό θα ήταν κάτι να είχε αλλάξει. Ή οι φωτιές θα έπρεπε να έχουν μειωθεί ή η συζήτηση γι’ αυτές να έχει ωριμάσει.

Θα έρθει εποχή που τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 2020 θα γεννούν και αυτά νοσταλγία. Θα τα νοσταλγούν τα παιδιά που τώρα μεγαλώνουν, οι έφηβοι και οι πολύ νέοι, που όσο μεγαλώνουν θα κρατούν την επίγευση του θαύματος της ενηλικίωσης.

Σε έναν ορισμένο βαθμό δυστυχίας, κάθε κραυγή είναι αποδεκτή. Σκληρές «ετυμηγορίες» για μικρή επιχειρησιακή ετοιμότητα, λάθη, παραλείψεις, καθυστερήσεις υψώθηκαν στον πύρινο ουρανό. Θυμός, πόνος, απόγνωση και μια βαθιά αβεβαιότητα για το αύριο.

Ιστορίες απόγνωσης, αλλά και προσφοράς από την πληγωμένη Πάτρα.

Αμεση δρομολόγηση των διαδικασιών για την αποτίμηση των ζημιών και την αποζημίωση των πληγέντων.