ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

Αυτόπτες μάρτυρες και στελέχη της Πυροσβεστικής συνθέτουν το χρονικό των 40 ωρών της πυρκαγιάς που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε να μπει στον αστικό ιστό, ακολουθώντας την ίδια πορεία με την πυρκαγιά του 2009

Η από αέρος αυτοψία της περασμένης Τρίτης και οι δορυφορικές εικόνες έδειξαν τι είδους φυσικό κεφάλαιο καταστράφηκε. Ενα σημαντικό κομμάτι της πυρκαγιάς εξελίχθηκε ανάμεσα σε αγροτοδασικές εκτάσεις χαμηλής, κυρίως, βλάστησης βόρεια και ανατολικά της λίμνης Μαραθώνα και στις βόρειες υπώρειες της Πεντέλης, σε έδαφος κατά βάση και εκ φύσεως βραχώδες και πετρώδες με χαμηλή, φρυγανώδη βλάστηση.

Εάν ο μηχανισμός πρόληψης είχε λειτουργήσει άρτια, η χρησιμότητα του εργαλείου της Google για την ανίχνευση και ειδοποίηση πυρκαγιών θα ήταν περιορισμένη. Ωστόσο η έναρξη λειτουργίας στην Ελλάδα της νέας υπηρεσίας της Google διαδέχθηκε, ύστερα από λίγες, μόλις, ημέρες, το ξέσπασμα της πύρινης λαίλαπας που κατέκαψε τη Βορειοανατολική Αττική.

Οι αλλαγές στο κλίμα, που ευνοούν την εκδήλωση πυρκαγιών ακόμη και την άνοιξη ή το φθινόπωρο, έχουν πλέον λάβει μόνιμα χαρακτηριστικά.

Σε δοκιμασία το σύστημα, το πρόβλημα οξύνει η πλεονάζουσα παραγωγή ΑΠΕ.

O πολιτικός θόρυβος που ακολουθεί κάθε φυσική καταστροφή καταλήγει να αποπροσανατολίζει από το πραγματικό ζητούμενο: Εχουμε μηχανισμό πολιτικής προστασίας που λειτουργεί επαγγελματικά, ανεξάρτητος από πολιτικές επιρροές; Που μπορεί να μαθαίνει από τις αδυναμίες και τα επιχειρησιακά του λάθη, να αξιοποιεί την τεχνολογία και να προσαρμόζεται στις ακραίες κλιματικές αλλαγές;

Τι γλυκός που ήταν αυτός ο βόμβος. Ο τράκτορας μούγκριζε «έμφορτος» –όπως το λέει η αργκό της Πολιτικής Προστασίας– στον ουρανό. Περιπολούσε την επομένη της καταστροφής και ο ήχος του λειτουργούσε παρηγορητικά. Η αεροπορία αυτού του εν ειρήνη πολέμου ήταν από πάνω και φύλαγε. Στον ίδιο ουρανό που μια νύχτα πριν λογχιζόταν από την απόκοσμη λάμψη της λαίμαργης φλόγας.

Σχεδόν μισό εκατομμύριο στρέμματα δασικής έκτασης είναι ο εφιαλτικός απολογισμός στην Αττική την τελευταία πενταετία – με περιοχές που καίγονται ξανά και ξανά και δύσκολα πλέον μπορούν να αναγεννηθούν.

Η Μεγάλη Φωτιά που απανθράκωσε (πάλι) μεγάλο μέρος της βορειοανατολικής Αττικής έκαψε και τη διάθεσή μου να σημειώσω εδώ μερικές εντυπώσεις μου από την Ολυμπιάδα. l Από την άλλη δεν θέλω και να πω κουβέντα για την πυρκαγιά.

Ολοι ξέρουμε ότι έχουμε περισσότερες φωτιές το καλοκαίρι στην Ελλάδα, κανείς μας όμως δεν μπορεί να προβλέψει αν φέτος θα καεί το σπίτι του ή η γειτονιά που μεγάλωσε. Οσο συχνότερες όμως γίνονται οι φωτιές και όσο περισσότερο πλέον φτάνουν και μέσα στην πόλη, τόσο περισσότερο έχει κανείς την αίσθηση ότι υποχρεώθηκε σε ένα κακόβουλο παιχνίδι.

Η Βορειοανατολική Αττική και η Πεντέλη καίγονται διαδοχικά από το 1981. Μάλιστα σε αρκετά από αυτά τα περιστατικά (1992, 1995, 2009) με παρόμοιο τρόπο όπως στην πρόσφατη πυρκαγιά.

Τον Σεπτέμβριο του ’75, ο Γιάννης Τσαρούχης στέλνει το περίφημο γράμμα του στην «Κ», που η εφημερίδα δημοσιεύει με τίτλο «Η υστερία του πρασίνου». Η αιρετική προσέγγιση του Τσαρούχη είναι ιδεολογική και αμιγώς πνευματική, κάνει λόγο για νεοελληνική «νεύρωση», κατάλοιπο της διακαούς επιθυμίας προσέγγισής μας με τη Δύση και τα δυτικά πρότυπα περί φυσικού κάλλους.