ΠΡΟΣΩΠΑ + ΙΣΤΟΡΙΕΣ

«Έτσι γίνεται πάντα στην Ιστορία. Οπώχει μαχαίρι τρώει πεπόνι. Όπου δεν έχει, χτυπά και αναχαράζεται. Εκείνοι που στέκουν όξω από τον αγώνα ου στεφανούνται». Άρθρο “Μπα!” (Νουμάς, 20.11.1905)

«Η Ελλάς θεωρεί ιστορική της υποχρέωσιν, και προς εαυτήν και προς την ανθρωπότητα όλην, να διεκδικήση εις το στάδιον της ειρηνικής αμίλλης πνευματικήν ηγεμονίαν…»

«Την αμάθεια είναι αρκετά δυσάρεστο να την υποφέρη κανείς, αλλ’ όταν οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι για την αμάθειά τους και την προκατάληψη, ολοκληρώνεται μια συνισταμένη που είναι ανυπόφορη».

«Κι αυτός μου ο εσωτερικός σεισμός, που αιστάνθηκα για πρώτη φορά ήταν ο πρώτος χαιρετισμός, το πρώτο χρίσμα και το πρώτο φίλημα της Μούσας μου…».

«Παρακαλώ μη λησμονήτε ότι δεν πρέπει ποτέ να καταδικάζω οριστικώς έναν άνθρωπον πριν τον ακούσω μετά προσοχής, όσον καταφανείς και αν φαίνονται αι κατηγορίαι. Και ότι ειδικώτερον κάποια συμπάθεια οφείλεται εις τον Στεργιάδην, διότι ευρέθη εις περιστάσεις δυστυχώς υπό τας οποίας είναι ζήτημα εάν εις οιοσδήποτε άλλος δεν θα εκάμπτετο». Ελ. Βενιζέλος προς Σ. Βενιζέλο, Οκτώβριος 1922

«Υπήρξα, καθ’ όλον μου τον μακρόν βίον, ευλαβής και πιστός τηρητής των εις τας παραδόσεις του ελληνικού λαού στηριζομένων και εις την συνείδησίν του ερριζωμένων, ελεύθερων θεσμών της πατρίδος». Λ. Παρασκευόπουλος προς τη Γερουσία των Ελλήνων (24.3.1930)

«Όχι μόνον τον θρόνον, αλλά και την ζωήν είμαι έτοιμος να θυσιάσω διά το καθήκον μου».

«Όταν ζητάς να μιλήσεις, θα πρέπει αυτό που θα πεις να είναι κάτι τι παραπάνω από τη σιωπή!»

«Ευμαθής των ελληνικών γραμμάτων, μεγαλόκαρδος εσωτερικώς και μεγαλοπρεπής εξωτερικώς, φιλόφρων, πολύπειρος, εχέμυθος και εύγλωττος, αριστοκρατικόν είχε τον χαρακτήρα, και αείποτε πολλών και ισχυρών επλούτει σχέσεων, ας εξεμεταλλεύετο προς εν και μόνον σημείον, την πολιτικήν ανάστασιν της πατρίδος. Περιβεβλημένος δε την πανοπλίαν της πίστεως προς τον Θεόν και ουδέποτε αλλοιούμενος, ή προς σκοπούς δευτερεύοντας εκκλίνων, κατέστη δύναμις ηθική τοιαύτη, οίαν πολλοί θηρεύουσιν, αλλά ολίγοι κτώνται». (Ιωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως)

Με αφορμή την απομάκρυνση των κίτρινων θαλάμων από το κέντρο της Αθήνας, που σβήνει και τα τελευταία απομεινάρια της προ κινητής τηλεφωνίας εποχής, καταγράφουμε την άνοδο και την πτώση της κίτρινης καμπίνας μέσα από το ιστορικό αρχείο της «Κ».

«Είχα ζήσει μαζί με εκείνον και για εκείνον μια ζωή γεμάτη εναλλαγές και πάθος. Πούλησα το διαμέρισμά μου στο Παρίσι, σκόρπισα τα έπιπλα, τους πίνακες και τις λιθογραφίες, χάρισα τα περισσότερα βιβλία μου. Χρειάζονται τόσα πράγματα για να ζήσεις;»

«[…] δεν υπάρχει σπιθαμή γης ελληνικής την οποίαν να μη επεσκέφθη και να μη ηρεύνησε, δεν υπάρχει μνημείον εθνικόν το οποίον να μη προσεκύνησε, δεν υπάρχει εθνικός προμαχών εις τας επάλξεις του οποίου να μη ανήλθεν ενθουσιώδης και συγκεκινημένος εύελπις και υπερήφανος». εφημ. Αλήθεια, 27 Ιανουαρίου 1908