«Ευμαθής των ελληνικών γραμμάτων, μεγαλόκαρδος εσωτερικώς και μεγαλοπρεπής εξωτερικώς, φιλόφρων, πολύπειρος, εχέμυθος και εύγλωττος, αριστοκρατικόν είχε τον χαρακτήρα, και αείποτε πολλών και ισχυρών επλούτει σχέσεων, ας εξεμεταλλεύετο προς εν και μόνον σημείον, την πολιτικήν ανάστασιν της πατρίδος. Περιβεβλημένος δε την πανοπλίαν της πίστεως προς τον Θεόν και ουδέποτε αλλοιούμενος, ή προς σκοπούς δευτερεύοντας εκκλίνων, κατέστη δύναμις ηθική τοιαύτη, οίαν πολλοί θηρεύουσιν, αλλά ολίγοι κτώνται». (Ιωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως)