ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η υπόθεση του έργου είναι πάνω-κάτω η εξής: Σε μια μικρή χώρα με ένδοξο παρελθόν και προβληματικό παρόν, η κοινή γνώμη αυτοπαραμυθιάζεται ότι δικαιούται να ζει μονίμως πάνω από τις δυνατότητές της. Η εισροή πόρων από το εξωτερικό συντηρεί για μερικές δεκαετίες αυτή την ψευδαίσθηση.

Ο κρατικός δανεισμός δεν είναι βιώσιμος στις ΗΠΑ και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Υπάρχει επίσης τεράστια πίεση για αύξηση των δαπανών για το κλίμα, την άμυνα και τη γήρανση του πληθυσμού. Κάποιος συνδυασμός υψηλότερων φόρων και πληθωρισμού θα είναι τελικά αναπόφευκτος.

Διεθνείς οργανισμοί και κεντρικές τράπεζες προειδοποιούν για απότομη πτώση, ενώ οι οίκοι βλέπουν συνέχεια της ανόδου.

Ανησυχία προκαλεί το μπαράζ προειδοποιήσεων για μεγάλες εστίες κινδύνου και σοβαρή διόρθωση.

Κάποιοι έχουν ζήσει εκεί ήδη 60 χρόνια. Αλλοι πήγαν μετά την κρίση. Οι Ελληνες της Γερμανίας αποτελούν μια πολυσυλλεκτική κοινότητα μισού εκατομμυρίου. Πώς αισθάνονται για τις δύο πατρίδες τους.

Οι εγκληματολόγοι Γιάννης Πανούσης και Αγγελος Τσιγκρής και η συνεργάτιδα του Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος, Αγγελική Καρδαρά, αναλύουν στην «Κ» την αύξηση των εγκλημάτων της «διπλανής πόρτας» – Η μεταβολή των ποιοτικών χαρακτηριστικών, η απάθεια απέναντι στον πόνο του άλλου και τα αίτια που οι δράστες όλο και πιο συχνά παραβιάζουν τον νόμο χωρίς τύψεις.

Η οικονομική διάσωση της Αργεντινής του Μιλέι δεν φαίνεται να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τις ΗΠΑ σύμφωνα με μήνυμα του υπουργού Γεωργίας, Μπρουκ Ρόλινς στον υπουργό Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ. Το μήνυμα στο κινητό του Μπέσεντ «συνέλαβε» ο φακός την ώρα συνεδρίασης στα Ηνωμένα Εθνη.

Παρά τα μέτρα – σοκ του Μιλέι και τη στήριξη των ΗΠΑ, η χώρα δυσκολεύεται να αποπληρώσει το χρέος της.

Στο πλαίσιο της παρουσίασης του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήρθε ξανά στο προσκήνιο η συζήτηση για την επαναφορά του νόμου 389/2010 για την προστασία της κύριας κατοικίας.

Υπηρεσίες, ενοίκια, ηλεκτρικό ρεύμα και τρόφιμα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την ακρίβεια που επιμένει.

Η κρίση στη Γαλλία δεν είναι κρίση ενός έθνους, δεν είναι κατά κυριολεξία γαλλική.

Τα ομόλογά της είναι πλέον ακριβότερα από τις χώρες του Νότου της Ευρωζώνης.