Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Υπάρχουν πολλά λάθη στη δημοσιογραφία. Ενα από αυτά είναι να γράφεις για ένα καλλιτεχνικό γεγονός αφού αυτό έχει ολοκληρωθεί.

Ο κύριος Γκρι έχει ένα πείσμα. Ενώ όλα δείχνουν θρίαμβο της «βαθιάς» Αμερικής στις εκλογές, εκείνος επιμένει να αναζητά την «άλλη» Αμερική, αυτή που κάποτε αγάπησε.

Ο κύριος Γκρι κρατάει στα χέρια του το τομίδιο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη: «Αλλόκοτες συναντήσεις με φαντάσματα».

Ο Κάφκα δεν υπήρξε ποτέ. Ισως μονάχα μέσα στο κεφάλι μας. Είναι σαν ήρωας μυθιστορήματος ή διηγήματος – μια επινόηση, με άλλα λόγια. Δεν υπήρξε ποτέ στ’ αλήθεια, σε αντίθεση με τους χαρακτήρες των ιστοριών του, μυθιστορημάτων και διηγημάτων, που παραμένουν έως σήμερα αφόρητα υπαρκτοί. 

Από τότε που άκουσε το πρώτο του άλμπουμ, το «Memoryhouse» (2002), και τον άκουσε ζωντανά στο Gagarin 205, ο κύριος Γκρι δηλώνει επίμονος ακροατής των συνθέσεων του γερμανικής καταγωγής Βρετανού Μαξ Ρίχτερ (1966). 

Είχε χρόνια να το διαβάσει. Γύρω στα είκοσι, μπορεί και πιο πολλά. Είχε σε ένα κορίτσι δανείσει το βιβλίο, μετά χαθήκανε –οι γνωστές ιστορίες–, χάθηκε και το βιβλίο. Της το είχε δώσει για να προσέξει το ομότιτλο αφήγημα, αυτό με το οποίο άρχιζε η συλλογή: «Επιτάφιος θρήνος». Αυτή η μεγάλη του αδυναμία στα πεζά του του Γιώργου Ιωάννου.

Ο κύριος Γκρι προτείνει στους φίλους της όπερας που θα πάνε στη διπλή παράσταση «Ιφιγένεια εν Αυλίδι & Ιφιγένεια εν Ταύροις» (δύο όπερες) του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ (1714-1787) στην Εθνική Λυρική Σκηνή (10, 13, 16, 19, 22, 27 και 30 Οκτωβρίου), να προμηθευτούν το διπλό cd με την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», που μόλις κυκλοφόρησε από την Alpha Classics.

Ο εγγονός θυμάται τον παππού. «Με πήρε στο χωράφι ένα σαββατοκύριακο», γράφει ο εγγονός. «Καθίσαμε κάτω από την πεύκα του προπάππου του, την πολύθολη, όπως την έλεγε, και μου μίλησε για τη Μικρασία και το Σαγγάριο και το Εσκί Σεχίρ. Πρώτη φορά τον είδα να δακρύζει». 

Ο κύριος Γκρι κρατάει στα χέρια του ένα κομψό τομίδιο με χρώμα μπλου ηλεκτρίκ (ή κάπως έτσι). Στο εξώφυλλο, διακρίνει μια μακρόστενη, ασπρόμαυρη φωτογραφία: Μια γέφυρα. Να είναι αυτή όπου κρέμασαν το 1862 τον Πέιτον Φάρκουαρ;

Κατηφορίζοντας από τη Σκωτία, ο κύριος Γκρι έκανε ένα πέρασμα από τη Βιέννη – εν μέσω καύσωνα! Είχε αφήσει την πόλη με χιόνια τον Φεβρουάριο του 2023 για να τη βρει λουσμένη σε ένα αδυσώπητο φως, διάσπαρτη με μικρούς σταθμούς με ψύκτες αλλά και με ειδικές υποδοχές ψεκασμού των περαστικών με κρύο νερό, κάτω από την επιγραφή «Trink Wasser!» (Πιείτε νερό).

Μέσα στο ηλιόλουστο κάστρο του Γκλάμις, με τους χαρωπούς Αμερικανούς τουρίστες τριγύρω, ο κύριος Γκρι προσπάθησε να φανταστεί εκείνη τη νύχτα του ξέφρενου πάρτι τη δεκαετία του ’20.

Ο κύριος Γκρι, ο οποίος επισκέπτεται φέτος το καλοκαίρι το φημισμένο για τα στοιχειά του κάστρο του Γκλάμις, συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε την περασμένη Κυριακή: οι ιδιοκτήτες του Γκλάμις, οι Κόμητες του Στράθμορ, υποτίθεται ότι κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τη λεγόμενη κατάρα του Γκλάμις.