Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Κ​​άθε χρόνο τέτοια ημέρα, καθώς πέφτει η νύχτα, ο κύριος Γκρι ακολουθεί ένα μικρό, ιδιωτικό τελετουργικό: στη μία το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου του 1791 ήταν που άφησε την τελευταία του πνοή ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ έπειτα από αδιευκρίνιστη πολύμηνη ασθένεια. 

«Ο​​​​τζοβισμός. Σου λέει κάτι ο όρος;» Κοίταξα απορημένος τον κύριο Γκρι. 

Σ​​τα μέσα της δεκαετίας του ’80, έβαλε και άκουσε στο πικάπ ένα τραγούδι που αγάπησε πολύ, όχι όμως τόσο όσο η μητέρα του.

Οι άνδρες της φρουράς έτρεξαν πανικόβλητοι μόλις άκουσαν τον οχετό των ύβρεων του προέδρου.

Ο​​ταν απόγευμα και οδηγούσαν στη λεωφόρο της 30ής Ιουνίου. 

Ε​​να παγωμένο, ηλιόλουστο ανοιξιάτικο μεσημέρι, πάνε δέκα χρόνια τώρα, ο κύριος Γκρι στάθηκε προσοχή μπροστά από το όρος Ράσμορ, αυτό με τους τέσσερις σκαλιστούς Αμερικανούς προέδρους, στις απέραντες ερημιές της πολιτείας της Νότιας Ντακότα, όπως στέκονται και θαυμάζουν το ίδιο μνημείο οι τουρίστες της σημερινής φωτογραφίας.

Λ​​​​ησμόνησες τον Ρόαλντ Νταλ», μου είπε τις προάλλες ο κύριος Γκρι.

Σ​​κέφτεται ο κύριος Γκρι: δεν αισθάνθηκα ποτέ μικρός κάτω από τον νυχτερινό, έναστρο ουρανό. Και θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που ατένισα τον ξάστερο καλοκαιρινό θόλο, πλάι στον πατέρα μου, σε μια ήσυχη αμμουδιά.

Σ​​τη σημερινή φωτογραφία εικονίζεται ο πεζογράφος (και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών) Θανάσης Βαλτινός. Είναι τραβηγμένη το 1954-55. Ο Βαλτινός, στα είκοσι τρία του, έφεδρος ανθυπολοχαγός των ΛΟΚ, κάπου στη Μακεδονία.

Ο ​​κύριος Γκρι διαβάζει για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στη Λέσβο ή για τον τραγέλαφο των τηλεοπτικών αδειών και, φυσικά, βυθίζεται σε μελαγχολία.

Τ​​ον Οκτώβριο του 1913, ο 70χρονος Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Αμπροουζ Μπιρς (Ambrose Bierce) ξεκινά για ένα μεγάλο ταξίδι που έμελλε να είναι και το τελευταίο του, καθώς θα κατέληγε στην εξαφάνισή του.

Ε​​κατομμύρια χρόνια προτού η Γη καλυφθεί με νερό, προτού ο ατμός γίνει βροχή και η βροχή ωκεανός, υπήρχαν γιγαντιαία κύματα. Ηλεκτρομαγνητικά κύματα και κύματα από πλάσμα, καθώς επίσης ηχητικά κύματα.