Ο ΚΥΡΙΟΣ ΓΚΡΙ

Ο κύριος Γκρι θα κάνει μια παύση από τις μουσικές (ωστόσο, οι ενδιαφερόμενοι μουσικόφιλοι ας ανατρέξουν στη σελ. 7 του σημερινού ενθέτου). Εχει νοσταλγήσει τις πιο ελεύθερες ιστορίες που συνήθιζε να αφηγείται παλαιότερα (συχνά μετά μουσικής και αυτές…).

Το 1950, ένας Γάλλος εξερευνητής ονόματι Αλέν Τσιρμπράν έπαιξε ένα δίσκο με μουσική του Μότσαρτ σε φυλή Ινδιάνων της Βενεζουέλας, τους Μακουιριτάρι. Ο Ινδιάνος που άκουγε έκλεισε τα μάτια.

Ο κύριος Γκρι έχει σταθερές αδυναμίες. Ο Ζορντί Σαβάλ και το μουσικό του σύνολο Le Concert des Nations, με τις ιστορικά ενημερωμένες ερμηνείες του, είναι μία από αυτές.

O κύριος Γκρι βάζει στο YouTube να ακούσει το πρώτο κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Φέλιξ Μέντελσον.

Ο 17ος αιώνας για την Αγγλία ήταν μια εποχή γεμάτη συνωμοσίες, δολοφονίες, εμφύλιες συγκρούσεις, αποκεφαλισμούς βασιλέων, εξορίες – το αίμα έρρεε άφθονο. Τόσο που στην Ολλανδία και, κυρίως, στη Γαλλία, η Βρετανία αποκλήθηκε «το νησί του Διαβόλου».  Και όμως, όπως γράφει ο Τζόναθαν Κιτς στο βιβλιαράκι που συνοδεύει μία ακόμα φροντισμένη δισκογραφική παραγωγή της Harmonia […]

Η Κίρκη συμβουλεύει τον Οδυσσέα να ταξιδέψει στον Αδη. Και αυτός, αφού αναχωρεί απ’ το νησί της, φτάνει στα πέρατα του ωκεανού και εισχωρεί στο στόμιο του κάτω κόσμου. Ακολουθεί η θρυλική ραψωδία της Νέκυιας. 

Ο πατέρας μου αυτοκτόνησε όταν ήμουν πολύ μικρός, αφήνοντας πίσω του ένα απέραντο μυστήριο και βαθιά λύπη.

Το 1973, ο βιολονίστας Γεχούντι Μενουχίν και ο μαέστρος Εντμοντ ντε Στουτζ ανέθεσαν τη σύνθεση ενός κοντσέρτου για βιολί και ορχήστρα στον Ελβετό Φρανκ Μαρτέν (1890-1974).

Τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες, οι μουσικολόγοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ συνέθεσε τη Μεγάλη Λειτουργία σε σι ελάσσονα (BWV232).

Σαν να προσεγγίζεις στο βαθύ Διάστημα ένα μυστηριακό άστρο· έναν ωκεάνιο εξωπλανήτη. Σαν να κλείνεις τα μάτια για να αφεθείς σε μια ιερή (ή ανίερη) μύηση.

Από τα πρώτα μέτρα του πρώτου –αργού– μέρους του Κοντσερτίνο για Τσέλο και Ορχήστρα Εγχόρδων, Εργο 43bis (γραμμένο το 1948) αντιλαμβάνεται κάποιος τη γνήσια δραματικότητα, την υποβλητική ένταση, την καθαρότητα του ήχου του Μιεσισλάβ Ουάινμπεργκ (1919-1996). 

Το 1927 στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης παίχτηκε ένα μουσικό έργο που προκάλεσε αντιδράσεις. Ηταν η Τζαζ Συμφωνία (A Jazz Symphony) του Αμερικανού Τζορτζ Ανθέιλ (George Antheil, 1900-1959).