ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Μουσικές του καλοκαιριού #1
Το «μάτι του Θεού» βλέπει τα πάντα
Ωραία πράματα
ΒΙΒΛΙΟ
Η προέκταση του ποταμού Νείλου στον ουρανό
Κάθε αρχή καλοκαιριού ο κύριος Γκρι ανυπομονεί να βρεθεί στην παραλία του εξοχικού ή σε κάποια άλλη, ενός νησιού, να είναι νύχτα χωρίς φεγγάρι και να κοιτάζει ψηλά. Στην καρδιά του αστερισμού του Τοξότη – που σημαίνει: τον Γαλαξία. Σωστά; «Περίπου», με διορθώνει. «Αυτό που βλέπουμε είναι ένα ελάχιστο τμήμα ενός ελάχιστου τμήματος μιας από […]
Οταν ο Μαγγελάνος κοίταξε τον ουρανό
«Κάτι λιγότερο από 500 χρόνια πριν», γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος Στίβεν Πετράνεκ, «ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος πήρε πέντε μικρά πλοία και κατευθύνθηκε δυτικά, σε θάλασσες και στεριές που δεν είχε δει ποτέ μάτι Ευρωπαίου έως τότε. (…) Ο στόλος μετέφερε προμήθειες για κάνα δυο χρόνια, αλλά ο περίπλους διήρκεσε τρία χρόνια.
Οταν έγινε «της Κορέας» για τον σερ Μάικλ Κέιν
«Θυμάσαι τον Μάικλ Κέιν στο “Η Χάνα και οι αδελφές της”; Εκεί που παθιαζόταν με την αδελφή της γυναίκας του;». Ξεχνάει κανείς αυτή την ταινία;
Νανούρισμα του «Birdland»
Ηταν μία από τις πιο γλυκιές αναμνήσεις της ζωής του. Ενα ζεστό και υγρό απομεσήμερο στο «Birdland», στην καρδιά του Μανχάταν, όπου είχε διαβάσει ότι θα έπαιζε η «Ορχήστρα του Ντιουκ Ελινγκτον». Εις μνήμην φυσικά: επρόκειτο για μουσικούς-επιγόνους του μεγάλου «Δούκα».
Αγαπημένη Αφθονία
Η Ιουδήθ Γκοτιέ ήταν κόρη του πεζογράφου Θεόφιλου Γκοτιέ.
Η προθυμία να ξεχάσεις τον εαυτό σου μέσα σε τόσο πολλούς αστερισμούς
«Υπάρχει άραγε νικητής;» αναρωτιέται ο κύριος Γκρι. Ο μαρκήσιος λέει πως «η νίκη σ’ αυτόν τον πόλεμο, δηλαδή η ελευθερία, προορίζεται γι’ αυτόν που αγαπά λιγότερο…»
Οταν ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν συνάντησε τον Τσαρλς Μπρόνσον
«Εχεις διάθεση για λίγο Μπέργκμαν ακόμη;» με ρωτάει ο κύριος Γκρι. Αναφέρεται φυσικά στο σημείωμα της περασμένης Κυριακής, το οποίο προέκυψε από την ανάγνωση του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος της Λιν Ούλμαν, κόρης της Λιβ Ούλμαν και του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, με τον τίτλο «Ανησυχία» (Μεταίχμιο, μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου).
Χωρίς λαχτάρα δεν μπορούμε να ζήσουμε;
Ο κύριος Γκρι ξεφυλλίζει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Λιν Ούλμαν, κόρης της Λιβ Ούλμαν και του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, με τον τίτλο «Ανησυχία», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της συγγραφέως Χίλντας Παπαδημητρίου.
Τα κορίτσια του πεταμένου ναού
Κλείνει αυτή η μικρή «τριλογία του μπορντέλου», μέσα από το βιβλίο της Τζέιν Λίστερ «Η ιστορία του αγοραίου έρωτα» (το βιβλίο θα εκδοθεί προσεχώς στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καπόν), με μία ακόμα επίσκεψη στην Απω Ανατολή.
Οι κόσμοι που επιπλέουν
Από τη Βενετία και τη Ρώμη της Αναγέννησης της προηγούμενης εβδομάδας, στην Ιαπωνία, την ίδια περίπου εποχή. Η λέξη-κλειδί εδώ είναι η εξής: «γιουκάκου» – η συνοικία «της ευχαρίστησης», κοινώς η περιοχή με τα κόκκινα φανάρια.
Πουτανέσκα και τιραμισού ή πώς περνάει ο χρόνος δημιουργικά στο μπορντέλο
Στην εικονογραφημένη «Ιστορία του αγοραίου έρωτα» (εκδ. Thames & Hudson, προσεχώς στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καπόν), η Κέιτ Λίστερ μας πληροφορεί πως τα πρώτα χρόνια της Αναγέννησης, σε πόλεις σαν τη Βενετία, απαγόρευαν διά νόμου σε άνδρες τη διαχείριση των μπορντέλων.
Πίνοντας «χυμό πεύκου» στην Ελευσίνα τον Απρίλιο του 1941…
«Δεν ανέφερες όμως τι έλεγε για τους Ελληνες», με παρατηρεί. Και είναι αλήθεια. Οπως το ότι την πρώτη του μέρα στο πρόχειρο πολεμικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ο Νταλ, ξάγρυπνος και νηστικός από τις τέσσερις το πρωί, έψαχνε στις δύο το μεσημέρι να φάει κάτι.
