ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

«Η σιωπή των άλλων». Είναι ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχω δει στη ζωή μου.

«Η δημιουργική τρέλα του πρωταγωνιστή συνάντησε τη φαντασία του σκηνοθέτη σε μια εποχή που η μυρωδιά της ουτοπίας υπήρχε ακόμα στον αέρα. Το “Χαίρω πολύ…” δεν έχει προδιαγραφές, δεν είναι τηλεοπτικό προϊόν, είναι καλλιτεχνικό έργο.

Είναι μέσα της δεκαετίας του ’70. Στο κέντρο της Αθήνας, κάπου στην Ομόνοια. Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι γύρω στα 30, κρατάει υπό μάλης την κιθάρα του, φοράει το μαύρο παλτό, γυαλιά (τετράγωνο, χοντρό σκελετό), μαλλιά, μούσι, όλα κανονικά, όπως τον γνωρίσαμε.

Το χαμένο ντοκιμαντέρ, που εντοπίστηκε από τον κινηματογραφιστή Ηλία Γιαννακάκη, αποκαταστάθηκε από την ΕΡΤ και θα προβληθεί στο Μουσείο Μπενάκη.

Από τις πασαρέλες του Fashion TV, στις ίντριγκες ανάμεσα σε Σανέλ, Λάγκερφελντ και Σεν Λοράν, αλλά και σε τηλεπαιχνίδια, ριάλιτι, ντοκιμαντέρ και τηλενουβέλες που μεταφέρουν το σύμπαν της υψηλής ραπτικής στο σαλόνι μας.

Τι οδήγησε στην έκρηξη της παραγωγής μουσικών ταινιών, σειρών και ντοκιμαντέρ, ποιοι τα παρακολουθούν και τι ζητάει κάθε γενιά.

Η επίλεκτη μονάδα κινηματογραφιστών που έφερε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη μεγάλη οθόνη.

Το Celtics City είναι ένα docuseries για το μεγάλο καμάρι της Βοστόνης.

Μετά το οσκαρικό «Ο δάσκαλός μου το χταπόδι», η σκηνοθέτις Πίπα Έρλιχ επιστρέφει με ένα ακόμα τρυφερό και φυσιολατρικό ντοκιμαντέρ.

Ντοκιμαντέρ του Βαγγέλη Ευθυμίου για τον σπουδαίο αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη.

Με το Ολοκαύτωμα ποτέ δεν ξεμπερδεύεις. Πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να μάθεις και, κυρίως, διαρκώς τροφοδοτεί τον ηθικό προβληματισμό σου – αν, φυσικά, επιμένεις να σκέπτεσαι.

Ηρθε από τη Γενεύη και φρόντιζε επί 27 χρόνια δωρεάν χανσενικούς ασθενείς. «Ηταν άνθρωποι με μια ζωή διαλυμένη. Ωστόσο παρέμειναν όρθιοι, με αισιοδοξία, δύναμη και χιούμορ».