Ν.Δ.

Είναι ανοιχτή σε όλον τον δυτικό κόσμο η συζήτηση για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν ούτε ιδανικά μοντέλα. Υπάρχουν, όμως, σίγουρα κακές πρακτικές και μέθοδοι συγκάλυψης, όπως οι ανεπαρκείς μηχανισμοί λογοδοσίας και ελέγχου.

Μετά την τρίτη θέση στις ευρωεκλογές, ο Ανδρουλάκης δέχθηκε ισχυρή αμφισβήτηση. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να επανεκλεγεί πρόεδρος του κόμματος. Κέρδισε μια δεύτερη ευκαιρία για να πετύχει ό,τι δεν πέτυχε με την πρώτη. Το ερώτημα είναι αν στο εξής η αργή έως τώρα ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ πρόκειται να επιταχυνθεί, προκειμένου να καταστεί και πάλι κόμμα εξουσίας.

Τι φταίει; Τι μπορεί πάντα να φταίει; Μα, φυσικά, η επικοινωνία. Η Επικοινωνία –με έψιλον κεφαλαίο– φταίει και επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να «περάσει το μήνυμά» του στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Δεν υπήρξε προηγούμενη συζήτηση όταν ο Γιώργος Παπανδρέου εισήγαγε στην ελληνική πολιτική διαδικασία την εκλογή του αρχηγού από τη βάση. Ηταν μία από τις τομές που δυτικοαναθρεμμένοι πολιτικοί έκαναν στα ελληνικά πράγματα, με σκεπτικό σαν εκείνο του Κων. Καραμανλή, «εγώ θα τους ρίξω στη θάλασσα κι αυτοί θα αναγκαστούν να κολυμπήσουν».

Από Καλούς Σαμαρείτες δεν έχει παράπονο ο Μητσοτάκης – κουράγιο να έχει. l Σαμαρείτες εκ των σπλάχνων της Ν.Δ. αγαστώς συμπορευόμενους με την πιο αρχαία φυλή της παράταξης – των εκ βάθους Ανατολίας Καραμανλήδων. l Το «γιατί» συμβαίνει αυτό είναι ευλόγως το κύριο ερώτημα. l

Τι μηνύματα παίρνουν τα κόμματα όταν γιορτάζουν; Σε τι ωφελεί αυτή η άσκηση στη θύμηση και την υπενθύμιση, και σε ποιο βαθμό η ιστορία τούς δίνει ώθηση αντί να αποτελεί τροχοπέδη; Τι έμαθαν, με λίγα λόγια, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία από τα πενήντα χρόνια της πορείας τους;

Η οδός Ρηγίλλης, όπου βρίσκεται το νεοκλασικό κτίριο που στέγαζε τα γραφεία της Ν.Δ. από το 1974 έως το 2011, απέχει μόλις 150 μέτρα από το Πολεμικό Μουσείο στην οδό Ριζάρη. Και όμως, η απόσταση είναι αχανής.

Γιατί οι πρώην πρωθυπουργοί επέστρεψαν το προσκλητήριο των γενεθλίων.

Ούτε η κεντροδεξιά παράταξη ούτε, πολύ περισσότερο, η χώρα αντέχει άλλον ένα καβγά Μητσοτάκη – Σαμαρά, που θα οδηγήσει στην πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας. Δεν αντέχει επίσης μια ρήξη μητσοτακικών – καραμανλικών. Και τα δύο τα έχει ζήσει στο παρελθόν. Οι πρωταγωνιστές είχαν τα ίδια επώνυμα, σε δύο περιπτώσεις αλλάξαμε απλώς γενιά…

Ο κύκλος των εσωκομματικών αναμετρήσεων στην Κεντροαριστερά, που ανοίγει σήμερα με τον πρώτο γύρο του ΠΑΣΟΚ, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιστορικό ορόσημο. Αν η χρεοκοπία ήταν η αρχή του τέλους της Μεταπολίτευσης, οι εκλογές αυτές, παρότι εσωκομματικές, θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν το τέλος του τέλους. Το τέλος του «συστημικού» κλυδωνισμού που προκάλεσε η κρίση. Γιατί;

Οπως είπε πριν από πολλά χρόνια ο Oscar Wilde: «I can resist everything except the temptation» – «Μπορώ να αντισταθώ σε όλα, εκτός από τον πειρασμό». Ομολογώ, ότι κι εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ελεύθερη πτώση, η δυνατότητα επιστροφής του ΠΑΣΟΚ στον προμνημονιακό δικομματισμό φαίνεται ρεαλιστική και πάντως δεν μπορεί να αποκλειστεί. Δημοσκοπικά, άλλωστε, έχει ανακτήσει ήδη τη δεύτερη θέση, αν και σε ποσοστά που δεν παραπέμπουν σε κόμμα εξουσίας. Ωστόσο, μετά την εκλογή ηγεσίας η δυναμική του μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να ενισχυθεί.