ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ

Ο Κινέζος νομπελίστας Τσεν Νινγκ Γιανγκ ήταν ένας από τους επιστήμονες που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη κβαντική θεωρία. Η συνεργασία του με τα «ιερά τέρατα» Ενρίκο Φέρμι και Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, και η συζήτησή του με τον Αϊνστάιν.

Η πολυσχιδής και πολυβραβευμένη Νταϊάν Κίτον δημιούργησε ένα σύμβολο: αυτό της πνευματώδους, νευρωτικής και ακαταμάχητα γοητευτικής δια- νοούμενης, καθιερώνοντας παράλληλα ένα εμβληματικό ανδρόγυνο στυλ.

Η Τζέιν Γκούντολ τη δεκαετία του 1960 τάραξε τα νερά της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας με τις πρωτοπόρους ανακαλύψεις της για τη συμπεριφορά των χιμπαντζήδων, επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση ανθρώπων και ζώων.

Ο Ρενάτο Καζάρο, «Μιχαήλ Αγγελος» της τέχνης του, σχεδίασε έργα, μεταξύ άλλων για ταινίες όπως «Φλας Γκόρντον», «Κόναν ο Βάρβαρος», «Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές», «Δαιμονισμένος άγγελος», «Αγρια ορχιδέα», «Χορεύοντας με τους λύκους».

Ο Βασίλειος Γοντικάκης με την ευρύτατη παιδεία υπήρξε ένας εκ των μεγαλυτέρων θεολόγων της εποχής μας. «Θα μείνει στην ιστορία του μοναχισμού ως ο κατ’ εξοχήν πρωτεργάτης της αναγέννησης της Αθωνικής Πολιτείας».

Ο Νίκος Αλιάγας σε έναν συγκινητικό φόρο τιμής στη θρυλική Ιταλίδα ηθοποιό, που «έφυγε» στα 87 της χρόνια.

Ο σπουδαίος και «απόμακρος» μαέστρος Κρίστοφ φον Ντόνιανι πραγματοποίησε στη μακρά δημιουργική πορεία του παγκόσμιες περιο- δείες, ηχογραφήσεις για τις πιο έγκριτες εταιρείες και συνολικά περισσότερες από 100 κυκλοφορίες με ένα εντυπωσιακό φάσμα ρεπερτορίου.

Η Σίλα Τζόρνταν χρωστούσε το ξεκίνημά της στο ότι από ένα τζουκ μποξ άκουσε το «Now’s the Time» του Τσάρλι Πάρκερ. «Ακουσα τέσσερις νότες και η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει», έλεγε.

Ηταν επί πολλά χρόνια ο στενότερος συνεργάτης του Μάικλ Δουκάκη, ενώ είχε συνεργαστεί και με τον Τζίμι Κάρτερ. Τι έγραψε για αυτόν η Washington Post.

Η ζωή του Τζιμ Λόβελ (1928-2025) ήταν γεμάτη πρωτιές, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για την ανθρωπότητα.

Ο Παύλος Καλλιγάς με τεράστιες γνώσεις, οξυδερκής, πολύγλωσσος και πνευματώδης, ανεξάρτητος από κάθε εξωτερική πίεση και αυτοδίδακτος, έμοιαζε περισσότερο με τους εκκεντρικούς ερασιτέχνες διανοουμένους περασμένων εποχών.

Ο Τσακ Μαντζιόνε (1940-2025), ένας σούπερ σταρ του «σμουθ τζαζ» ήχου, δεν έκρυψε ποτέ ότι εκτιμούσε την ντίσκο, ούτε αποστράφηκε την ποπ καθώς καταλάβαινε ότι το ευρύτερο κοινό είχε ανάγκη από κάτι πιο εύπεπτο.