MISE EN PLACE

Δεν θυμάμαι πόσο βαρύ ήταν το καλάθι της νοικοκυράς το 1997 –χρονιά υψηλότατου πληθωρισμού–, αλλά ξέρω ότι σήμερα που ξεπεράσαμε τον πληθωρισμό εκείνου του έτους, φτάνοντας στο επίπεδο ρεκόρ του 6,2%, είναι βαρύ και ασήκωτο.

Τη χρονιά της εθνικής καταστροφής στη Μικρά Ασία μάζεψαν τα πράγματά τους και έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη. Εβαλαν πλώρη για τη Μασσαλία, αλλά όταν το πλοίο έδεσε στο λιμάνι του Πειραιά αποφάσισαν να μείνουν στην Ελλάδα, που τότε δεν γνώριζε από… μπισκότα.

Δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση την αγάπη πολλών ανθρώπων για τα ζώα, θεωρώ ότι είναι πέρα ώς πέρα ειλικρινής, μια διαρκής και ανιδιοτελής ανάγκη για προσφορά. Οσοι τη νιώθουν γνωρίζουν ότι η αγάπη αυτή είναι θεραπευτική, μεταμορφωτική για τους ίδιους. Και ίσως αυτό να είναι το «καύσιμο» που συντηρεί άσβεστη τη φλόγα της ζωοφιλίας.

«Θα φορέσεις ισοθερμικό μπλουζάκι, χοντρές, μάλλινες κάλτσες, μπότες, το ζεστό σου μπουφάν, και πάρε και σκουφάκι για το κεφάλι. Να έχεις και ένα κασκόλ μαζί σου για παν ενδεχόμενο. Θα έχει σόμπες, βέβαια, αλλά κάνει πολύ κρύο…».

Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι του 2021 δεν ήταν η πανδημία το πρώτο θέμα συζήτησης. Οχι επειδή κουραστήκαμε να συζητάμε για κρούσματα και μονοκλωνικά αντισώματα, αλλά γιατί είχαμε ήδη προσβληθεί όλοι ανεξαιρέτως από τον ιό της ακρίβειας και αναζητούσαμε θεραπεία.

Διαβάζω τις νέες γαστρονομικές τάσεις, έχω ήδη αγχωθεί και βρισκόμαστε μόλις στην αρχή του ’22.

Οσοι περίμεναν να γίνει μόδα ο ξενόφερτος όρος vegan για να κάνουν πιο «πράσινη» τη διατροφή τους μάλλον δεν έχουν ιδέα τι είναι η ελληνική κουζίνα.

Τα Χριστούγεννα του 2020 ήταν πρωτόγνωρα για όλους, οι ευθύνες για τους αγαπημένους μας μεγάλες και αγχωτικές, οι προκλήσεις ακόμη μεγαλύτερες.

«Το καλοκαίρι του 1662, ο Σάμιουελ Πέπις, τότε ανερχόμενος αξιωματικός στο Γραφείο του Βρετανικού Ναυτικού, κάλεσε το αφεντικό του, τον επίτροπο του ναυτικού Πίτερ Πετ, για δείπνο στο σπίτι του στη Σίδινγκ Λέιν, κοντά στον Πύργο του Λονδίνου. Ο Πέπις ήταν 29 ετών και μάλλον ήλπιζε να εντυπωσιάσει τον ανώτερό του. Αντ’ αυτού, προς μεγάλη […]

Στην Αμερική άνοιξε πρόσφατα μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα για τις συνταγές. Προφανώς και εκεί, όπως και στην Ελλάδα, φαντάζομαι και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, επικρατεί το «ο κλέψας του κλέψαντος». Συνταγές ελαφρώς πειραγμένες ή και καθόλου –σε περιπτώσεις υπερβολικού θράσους–, παρουσιάζονται ως πρωτότυπο υλικό. Εκατοντάδες βιβλία κυκλοφορούν με […]

Θυμάμαι την παρέα από την Αθήνα που έβαλε στο συρτάρι τα πτυχία, μηχανολογίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών, διοίκησης επιχειρήσεων, μάζεψε βαλίτσες και, με ό,τι οικονομίες υπήρχαν στην άκρη, έφτιαξε μια μικρή μονάδα μελισσοκομίας σε χωριό της Ηλείας και μετακόμισε εκεί.

Παρατηρώ προσεκτικά την υπέροχη τοιχογραφία. Δεν τη χορταίνω. Φαντάζομαι τη σκηνή να ζωντανεύει στα μάτια μου. Ενα ορεινό τοπίο κατάφυτο από κρόκους.