MISE EN PLACE

Ε​​ίναι ένας θάνατος αργός και βασανιστικός. Πλήττει κυρίως τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Η παγκόσμια Ιστορία, δυστυχώς, έχει πολλές σελίδες αφιερωμένες σε λιμούς που εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους. 

Υ​​πάρχει ένα κεφάλαιο με τίτλο «Μίμησις πράξεως σπουδαίας» στον πρώτο Δειπνοσοφιστή (εκδ. Ικαρος) του Χρίστου Ζουράρι όπου ο συγγραφέας, θεωρητικός γαστρονόμος, δικηγόρος κατ’ επάγγελμα και, κυρίως, λάτρης του καλού φαγητού περιγράφει τι συμβαίνει στα ελληνικά «γαλλικά» εστιατόρια. 

Δ​​εν είναι καινούργια τάση. Απλώς συνεχίζεται. 

Ο​​ταν τελείωσε η καταιγίδα, ο Μαρκ Γουάτνι ξύπνησε μισοθαμμένος στην κόκκινη άμμο. Οι συνάδελφοί του αστροναύτες της επανδρωμένης αποστολής της ΝASA που είχε φτάσει στον Αρη, είχαν φύγει άρον άρον για τη Γη αφήνοντάς τον πίσω, καθώς πίστευαν ότι είναι νεκρός.

​​Στην πρώτη σκηνή ένας γεροδεμένος άνδρας πασχίζει να καθαρίσει μια ινδική καρύδα που έχει μαζέψει από τους κοκοφοίνικες του νησιού. 

«Τ​​​​ο όνειρο του σεφ είναι να μπορεί κάθε πρωί να κόβει φρέσκο μαϊντανό από τον κήπο του». Κάθε φράση, όσο κοινότοπη κι αν είναι, αποκτά άλλη βαρύτητα ανάλογα με το ποιος την εκστομίζει.

Ε​​θνική πολιτική. Ναι, ξέρω, αυτή η άγνωστη… Οχι, δεν θα μιλήσουμε για hard politics. Δεν θα ξεφύγουμε από το πεδίο θεμάτων της στήλης.

Σ​​ε ένα κεφάλαιο της εξαιρετικής μελέτης του για την Ιστορία της Γεύσης (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris), ο Πολ Φρίντμαν ασχολείται με την εξέλιξη του εστιατορίου. 

Τ​​η δεκαετία του ’80 στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς κανείς δεν συζητούσε για μεσογειακή διατροφή.

Δ​​​​εν θα στηρίξουμε τον τσαρλατανισμό, στην προσπάθειά του να επιβληθεί στο κοινό, γιατί μεταξύ των επαγγελματιών μαγείρων υπάρχουν ακόμη άνδρες που διαθέτουν τη γενναιότητα να ορθώσουν το ανάστημά τους, να τον αποκαλύψουν και να πάρουν εκδίκηση στο όνομα της επιστήμης μας, εργαζόμενοι τίμια για τη γαστρονομία του 19ου αιώνα».

Ζ​​ούμε σε κοινωνίες που έχουν γίνει εξαιρετικά περίπλοκες. 

Υ​​πάρχουν πολλές εκδοχές για το ντεμπούτο του χάμπουργκερ στις ΗΠΑ. Μία απ’ αυτές θέλει το εστιατόριο Ντελμόνικο της Νέας Υόρκης να το βάζει στο μενού του το 1836.