MISE EN PLACE

Δ​​ιαβάζω ένα απόσπασμα από το καινούργιο βιβλίο των Ρενέ Ρετζεπί και Ντέιβιντ Ζίλμπερ του εμβληματικού εστιατορίου Νoma της Κοπεγχάγης, από την παρουσίαση που έκανε πριν από λίγες μέρες στην «Κ» (13/11/18, σελ. 14) ο σεφ Γιώργος Σαμοΐλης. 

Μ​​ια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο θα βγάλει δεκάδες αποτελέσματα με σχολές chef απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Από την Κρήτη μέχρι τις βορειοελλαδίτικες πόλεις, χιλιάδες νέοι ονειρεύονται το δικό τους μαγειρικό success story, καθώς συχνά οι νέοι ροκ σταρ φορούν λευκές ποδιές.

​​Το 2016 το Ινστιτούτο Ερευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ), σε έρευνά του για το τι τρώνε οι Ελληνες, κατέγραψε καθαρά πόσο η παρατεταμένη οικονομική κρίση επηρέασε το καθημερινό τραπέζι και άλλαξε τις διατροφικές μας συνήθειες.

Τ​​ελευταία φορά γευμάτισα εκεί ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι πριν από τρία χρόνια περίπου για τις ανάγκες μιας συνέντευξης.

Α​​​​υτός ο κόσμος με συγκινεί βαθιά, όχι γιατί είναι ο κόσμος της παιδικής μου ηλικίας –δεν ήταν άλλωστε αποκλειστικά–, αλλά γιατί είναι ο κόσμος των αγαπημένων μου ανθρώπων, των ανθρώπων που αγάπησα πολύ. Τον σκέφτομαι πάντα με συγκίνηση, αλλά δεν τον νοσταλγώ. Υπάρχει συγκίνηση χωρίς νοσταλγία, ίσως μάλιστα να είναι πιο αδρή».

Α​​νήκω στην όχι και τόσο μικρή κατηγορία ανθρώπων, όπως έχω διαπιστώσει πλέον, που σε κάθε ταξίδι σε κάποια, καινούργια στον χάρτη μου, πόλη του εξωτερικού, αναζητώ τουλάχιστον μια καλή αγορά τροφίμων και την εντάσσω στη λίστα με όσα πρέπει να επισκεφθώ.

Η ​​κουλτούρα της προσφοράς έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια με ευεργετικά αποτελέσματα. Πρόσφατο τρανό παράδειγμα, η αλληλεγγύη που ξεχείλισε τις πρώτες μέρες μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου.

Ο​​ση ώρα μιλούσαμε, παρατηρούσα το βλέμμα του που βρισκόταν σχεδόν παντού. Ηταν σαν ραντάρ που «έπιανε» κάθε κίνηση. Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στον χώρο της ελληνικής γαστρονομίας. Δεν θα γράψω τη λέξη «πατριάρχης», γιατί πιθανότατα θα συγχυστεί και θα με μαλώσει.

E​​χει μείνει στην ιστορία ως το «ντιμπέιτ της κουζίνας». Εγινε τον Ιούλιο του 1959 μεταξύ του Σοβιετικού ηγέτη Νικίτα Χρουστσόφ και του Αμερικανού αντιπροέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Νίξον σε έκθεση αμερικανικών προϊόντων στη Μόσχα.

Δ​​​​εν γνωρίζεις τον Σώτο; Είναι διάσημος. Είναι σούπερ σταρ, ο Τζάστιν Μπίμπερ στον χώρο του ερασιτεχνικού ψαρέματος. Τα βιντεάκια του στο YouTube φτάνουν το μισό εκατομμύριο views».

Η ​​κούτα του μπαμπά είναι δεμένη με σπάγγο και κόμπο ναυτικό. Ολα μέσα είναι τακτοποιημένα με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια ώστε να φτάσουν στον προορισμό τους φρέσκα και «ατσαλάκωτα».

Γ​​εννήθηκε το 1945 στη Γαλλία. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αφήσει πίσω του συντρίμμια, διαλυμένες οικογένειες, αμέτρητες πληγές. Οσοι είχαν τις λιγότερες απώλειες, έδιναν τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Τον αγώνα για να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι.