MISE EN PLACE

Ταιριαστό με την κατάσταση το σουξέ του Πάνου Γαβαλά, «σήκω πάνω, κάτσε κάτω, όλο με διέταζες…», θα μπορούσε να είναι μουσική υπόκρουση στη συζήτηση για τα μπαράκια, τα κλαμπ και τα κέντρα διασκέδασης, όπου μέχρι πριν από λίγες μέρες είχαμε την επιλογή να παραμένουμε όρθιοι με ένα ποτό στο χέρι, αλλά με την αιφνίδια αύξηση των κρουσμάτων αναγκαζόμαστε να προσγειωθούμε ταχύτατα στις καρέκλες – μάλλον βιαστήκαμε να σηκωθούμε.

Κάθε χρόνο οι έρευνες αποκαλύπτουν μια όλο και χειρότερη εικόνα. Οι γιατροί χτυπούν το καμπανάκι και τονίζουν διαρκώς ότι οι διατροφικές συνήθειες των παιδιών πρέπει επειγόντως να αλλάξουν.

Σε ένα ταξίδι στις Βρυξέλλες πριν από μερικά χρόνια, ένας Ελληνας φίλος που τότε ζούσε μόνιμα εκεί, μου είπε «το βράδυ θα πάμε για φαγητό σε ένα ελληνικό εστιατόριο».

Οι άνδρες της φυλής Χάντζα στο βόρειο τμήμα της Τανζανίας περπατούν περίπου 11 χιλιόμετρα τη μέρα, μερικές φορές και περισσότερο, προκειμένου να εντοπίσουν θηράματα τα οποία κυνηγούν με τόξα και βέλη.

Το 1513 ο Ισπανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Αλόνσο ντε Χερέρα έγραφε για την οικονομική πραγματικότητα της εποχής του πως «μια λίμπρα προβατίσιου κρέατος κοστίζει σήμερα όσο άλλοτε κόστιζε ολόκληρο το πρόβατο».

Οι πόλεις άλλαξαν πρόσωπο. Ζωντάνεψαν, απέκτησαν και πάλι χρώμα. Η επαναλειτουργία της εστίασης τις μεταμόρφωσε, τους έδωσε παλμό και αισιοδοξία.

Να ξεκαθαρίσω από την πρώτη κιόλας πρόταση ότι τρώω κρέας. Μου αρέσει πολύ η γεύση του, το απολαμβάνω, μου δημιουργεί ευεξία. Από παιδί θυμάμαι ότι το κρέας είχε σταθερή, εβδομαδιαία παρουσία στο οικογενειακό διατροφολόγιο και μερικά από τα πιο λαχταριστά πιάτα της μαμάς –τα αξεπέραστα γιουβαρλάκια αυγολέμονο ή το τηγανητό συκώτι με κόκκινη σάλτσα-, είχαν […]

Για τον Ντάνιελ Χουμ ο τελευταίος χρόνος ήταν μια ευκαιρία αναστοχασμού παρ’ όλες τις δυσκολίες που προέκυψαν από την πανδημία.

«Στην Πόλη, όπως μας πληροφορεί η Ηχώ (24 Απριλίου 1910), το Σάββατο πριν του Θωμά, το “Νέον Σάββατον” όπως το ονόμαζαν οι Πολίτισσες, επικρατούσε η συνήθεια οι γυναίκες να πηγαίνουν στο λουτρό (λουτρό της Ηρας), πιστεύοντας πως έτσι θα μπορούσαν να διατηρηθούν πάντα νέες».

Ο κύριος Δημήτρης είναι μάγειρας παλαιάς κοπής. Αν του μιλήσεις για το γιούζου (εσπεριδοειδές από την Ιαπωνία), μάλλον θα νομίζει ότι του είπες κάτι για ούζο το οποίο δεν το άκουσε καλά.

Σε ποιον ανήκει η γαλατόπιτα Μάνης; Στον μάγειρα ή στη μαγείρισσα; Διχάστηκε το κοινό. Οι μισοί followers πήγαν από τη μια πλευρά της κουζίνας, οι άλλοι μισοί από την άλλη.

Οι πληροφορίες μας για τη βυζαντινή μαγειρική και διατροφή είναι πολλές. Από γραπτά γνωρίζουμε ποιες πρώτες ύλες αγαπούσαν ιδιαίτερα.