ΜΑΣΚΕΣ

Το ρωτούσαν οι σχολαστικοί στον Μεσαίωνα. Μπορεί ο Θεός να φτιάξει μια πέτρα τόσο βαριά ώστε να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να τη σηκώσει; Μπορεί να φτιάξει μια φυλακή τόσο ασφαλή ώστε να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να αποδράσει; Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως μπορεί.

Η ηθική απαισιοδοξία έρχεται, λένε, με το γήρας. Μεγαλώνοντας, ο οξυδερκής άνθρωπος μαθαίνει τόσο καλά τα ανθρώπινα πράγματα, που δεν επιτρέπει πια στον εαυτό του την αισιοδοξία. 

Λουκάς Παπαδήμος: Το βουντού του εξοστρακισμού – Γιώργος Λάνθιμος: Και απ’ όξω ζωντανοί

Το πρόβλημα, λέει, δεν γεννήθηκε χθες. Κάθε φορά που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη ρουτίνα της πολιτικής βίας, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη επικαλείται τη βεβαρημένη προϊστορία. 

Ηταν ψήφος αναθηματική. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου με το «παρών» της σε ένα άρθρο του πολυνομοσχεδίου δεν σκόπευε να κάνει αντιμνημονιακή αντιπολίτευση. 

«​​Εχουμε πάει σε τόσες εκδηλώσεις που, ακόμη κι όσοι δεν γνωριζόμαστε ήδη μεταξύ μας, αναγνωριζόμαστε εξ όψεως. Σε λίγο θα χαιρετιόμαστε στον δρόμο». Από το ύφος δεν μπορούσες να διακρίνεις αν ο αυτοσαρκασμός υπερτερούσε του σαρκασμού.

Οχι, έλεγε. Δεν έφταιγε η κυβέρνηση που έκλεισε το Mega. «Eφταιγαν οι μέτοχοι». Η «ομολογία» του Φώτη Μπόμπολα ενώπιον της Εξεταστικής για τα δάνεια των ΜΜΕ τον περασμένο Αύγουστο όπλιζε το αφήγημα της κυβέρνησης, λίγο πριν εκδηλωθεί η επιχείρηση αναχάραξης του τηλεοπτικού τοπίου με τον διαγωνισμό για τις άδειες.

Αξίζει να μπει κανείς για μια στιγμή στη θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Το 2015, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν μπόρεσε να επιμείνει στο σχέδιο περί «προσωρινής» εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η ζωή μετά την αποδόμηση – Αλέξης Τσίπρας: Το τρόπαιο του «Δεκαεννιά».

Θα μπορούσε κανείς, κυνικά, να το δει και ως πρόοδο. Η «εισβολή στο Κοινοβούλιο» ήταν στα προηγούμενα μνημόνια μια απειλή που την έπαιρνε κανείς κυριολεκτικά. 

Το ξεχώριζε, όποιος είχε την υπομονή να παρακολουθήσει την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή. Ξεχώριζε ως σταθερό μοτίβο σε όλες τις ομιλίες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ: «Σαράντα χρόνια εσείς κυβερνούσατε, εσείς χρεοκοπήσατε τη χώρα». 

Ο εισηγητής διαφήμιζε την άγνοιά του ως «ταξικό παράσημο».