ΜΑΣΚΕΣ

Αυτός είναι πια o βιορυθμός του ΣΥΡΙΖΑ. Οι Πολιτικές Γραμματείες είναι η συριζαϊκή γιόγκα: Τακτικές ασκήσεις για την εκτόνωση της πίεσης που συσσωρεύει το βαθύ κόμμα από την κυβερνητική πολιτική. 

Γ​​ια την κυβέρνηση ο Αδωνις είναι κάτι σαν ρεζερβουάρ πόλωσης. Είναι πια η ρουτίνα τους να καταφεύγουν σε αυτόν, για να δαιμονοποιούν τον αντίπαλο και να συσπειρώνουν το ακροατήριό τους, ακόμη κι όταν χρειάζεται να γεμίσουν οι ίδιοι το ρεζερβουάρ με νοθευμένο καύσιμο – με πειραγμένες δηλώσεις.

Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε: Το μηδέν και το δύο – Γιώργος Κατρούγκαλος: Γαριφαλάκια και σπόνδυλοι

​Πρώτα ήταν ο βουλευτής που είχε δική του πολιτική για την ελληνικότητα της φέτας. Μετά οι βουλευτές που προωθούσαν το Τάμα του Εθνους. 

Απέναντι σε εκείνους με τους οποίους μοιάζεις η αγωνία να ξεχωρίσεις είναι μεγαλύτερη. Ο Φρόιντ το είχε ορίσει ως «ναρκισσισμό των μικρών διαφορών». Ισχύει και στην πολιτική.

Ντόναλντ Τραμπ: Οι καμπούρες της Realpolitik – Νίκος Φίλης: Πτήση για δύο χωρίς επιστροφή.

​Ηταν Ιούλιος του 2014. Η Κρήτη ήταν στο πόδι. Οχι όλη η Κρήτη, αλλά εκείνο το κομμάτι που διατηρούσε ενεργό το μικρόβιο του αντιιμπεριαλισμού.

​Αν σκεφτόταν κανείς με τον τρόπο της κυβέρνησης Τσίπρα, σήμερα θα ρωτούσε: Πόσα παιδάκια μπορούν να βρουν θέση σε παιδικούς σταθμούς με 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια; 

«Ποτέ μην υπερασπίζεσαι το παλαιό σύστημα». «Η πλειοψηφία μισεί το σύστημα». «Η κυρίαρχη γνώμη διαμορφώνεται από τον φόβο, τον φθόνο, την αποστροφή για το σύστημα και το μίσος». 

«Τι πίνετε και δεν μας δίνετε;». Μπορεί να φανταστεί κανείς τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προφέρει αυτή την ερώτηση; 

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Το τζαμάκι της πυξίδας – Νίκος Παππάς: Σχεδιάζοντας τόξα επί χάρτου.

Πριν από μία εβδομάδα «έκαναν δράση» κατά του ΕΝΦΙΑ – ενός μάλλον αριστερού φόρου επί της περιουσίας. Την Τετάρτη «έκαναν συμβολική κατάληψη» υπέρ των εθνικιστών της Καταλωνίας.