ΜΑΣΚΕΣ

Αδωνις Γεωργιάδης: Τηλεμάρκετινγκ και τηλεπολιτική – Ρένα Δούρου: Οι γιακάδες στην εξουσία.

Ποιος απειλεί το Πολυτεχνείο; Αν πιστέψει κανείς όσα είπε ο υπουργός Παιδείας στον χθεσινό του πανηγυρικό, η παρακαταθήκη του Πολυτεχνείου βρίσκεται «υπό συνεχή απειλή από τις ανιστόρητες προσπάθειες συγκεκριμένων πολιτικών μορφωμάτων και προσώπων να την αποδομήσουν».

Όταν άρχισε η κούρσα της Κεντροαριστεράς, όλοι περίμεναν τον Παπανδρέου. Εκτός από τον ίδιο τον Παπανδρέου, που, μην περιμένοντας τίποτε από τον εαυτό του, τίμησε την παράδοσή του και άφησε τους άλλους να περιμένουν. 

Η ιστορία είναι τέλεια. Μια σεσημασμένη εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού που διατηρεί από παλιά σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη, ταξιδεύει στο Σίτι για να «σαμποτάρει» την εθνική προσπάθεια, διασπείροντας συκοφαντίες σε μια καμπάλα καπιταλιστών. Γιατί; 

Υπάρχει μια σταθερή αφηγηματική δομή στον τρόπο που η κυβέρνηση –σχεδόν τριών ετών πια– προσπαθεί να παρουσιάσει «επιτεύγματα».

Σε αυτή τη χώρα «όλοι ΠΑΣΟΚ είμαστε». Το είχε πει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ο Σταύρος Θεοδωράκης στο πρώτο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για τον νέο φορέα. 

Μαρέβα Γκραμπόφσκι: Η «τέχνη» της επανάληψης – Δημήτρης Κουφοντίνας: Κάτι ξοφλημένες κάννες

​Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι – που λέει κι ο ποιητής. Οταν στα τέλη Ιουνίου ο Νίκος Αλιβιζάτος αναλάμβανε τη «διαιτησία» για την ανάδειξη της ηγεσίας του Ν.Φ. –τον Νέο Φορέα στον χώρο που δεν μας επιτρέπεται να περι-ορίζουμε ως «Κεντροαριστερά»– ελάχιστοι πίστευαν ότι θα καταλήγαμε εδώ που είμαστε σήμερα…

Θα μπορούσε να είναι αυτό το αντιστάθμισμα: Ο δολοφόνος που έφτυνε την «αστική» δημοκρατία έφτασε να εκλιπαρεί για τα ευεργετήματά της. «Ο νόμος!» έφτασε να λέει. «Να εφαρμοστεί ο νόμος!». 

Υπάρχει, βέβαια, η ουσία. Τι σκόπευε και τι πέτυχε ο νόμος Παρασκευόπουλου – αν είναι σκόπιμος ο συντελεστής «αποσυμφόρησης», βάσει του οποίου η ποινική απαξία προσαρμόζεται στα διαθέσιμα τετραγωνικά των φυλακών· αν συνιστά «αντεγκληματική πολιτική» το να απολύεις κρατουμένους χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η βαρύτητα της πράξης για την οποία καταδικάστηκαν.

Συνήθως η πρώτη φορά είναι αναγνωριστική. Η δεύτερη είναι που πετυχαίνει. Οι υποψήφιοι για τον Ν.Φ. –τον νέο φορέα, που έχει αφεθεί στη δημιουργική ανωνυμία του– επιβεβαίωσαν πάντως τον κοινό τόπο. 

Δεξιός ή φιλελεύθερος; Μεταφρασμένη σε άλλες γλώσσες η διάζευξη ακούγεται «νόμιμη». Στα ελληνικά δεν υπάρχει διάζευξη. Ο φιλελεύθερος ταξινομείται αυτομάτως ως δεξιός.