ΜΑΣΚΕΣ

Εκείνος δεν το είπε. Είπε, όμως, ότι υπάρχει ανάγκη «να προστατευτεί το πολίτευμα» από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είπε ότι η αποχώρησή τους επιβάλλεται για λόγους «εθνικούς». Εκείνο που δεν είπε ο Γιώργος Καμίνης είναι ποια μετεκλογική συμπεριφορά υπαγορεύουν στο νεογέννητο κόμμα του αυτές οι διαπιστώσεις.

Δ​​εν του φαίνεται. Δεν φαίνεται, αλλά απόψε ιδρύεται ένα νέο κόμμα που μπορεί να μην είναι ακριβώς νέο, αλλά είναι κάτι ωριμότερο από άθροισμα προσδοκιών. Είναι ένα κόμμα που, αν και αγέννητο, το μετρούν δύο μήνες τώρα οι δημοσκοπήσεις λίγο ή πολύ κάτω από το 10%. Η γέννηση αυτού του κόμματος δεν γίνεται αντιληπτή ως […]

​​Πονάει κεφάλι; Πονάει δόντι; Πονάει η Τούμπα; Δεν πειράζει. Η Novartis όλα τα γιατρεύει. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται να πιστεύουν οι επισπεύδοντες την καταγγελία.

«Π​​οιος είναι πιο σημαντικός στόχος;», ρωτούσε χθες μια δημοσκόπηση· η «κάθαρση» ή «η προστασία των θεσμών;». Αξίζει κανείς να σκεφτεί τι μας ζητάει αυτή η διάζευξη. Μας καλεί να διαλέξουμε: «Καθαρά χέρια» ή θεσμοί; Για να καταπολεμήσει κάποιος τη διαφθορά πρέπει να αψηφήσει τους κανόνες. Κάθαρση και δημοκρατία δεν συμβιβάζονται.

Είναι σαν τη λίστα με τα ψώνια της εβδομάδας. Το ανάγνωσμα είναι τόσο προβλέψιμο, που διαβάζεις την επόμενη και τη μεθεπόμενη αράδα προτού τη συναντήσει το μάτι σου.

Στην εκλογική τεχνολογία το ΠΑΣΟΚ είναι η Apple, η Tesla και η NASA μαζί. Κάτω από την άσφαλτο της Χαριλάου Τρικούπη υπάρχουν ανεξάντλητα κοιτάσματα φαντασίας που τροφοδοτούσαν πάντα το θέατρο της εσωκομματικής ζωής.

Δ​​εν μπορεί, έλεγαν. Δεν μπορεί να το έχουν φτάσει μέχρι εδώ και να κλείσουν άρον άρον την Προανακριτική. Η μεθόδευση ήταν βέβαια εγγεγραμμένη στην πρόταση για τη σύσταση της επιτροπής – όπου η πλειοψηφία δεν είχε στέρξει να διατυπώσει συγκεκριμένες κατηγορίες, παρά μόνο κατέφευγε σε αφηρημένα νομικά ερωτήματα.

Τι θέλει ο Φραγκίσκος Κουτεντάκης; Απαλλαγή. Απελευθέρωση. Χειραφέτηση «από τις πολιτικές δεσμεύσεις», κι ας είναι ακριβή. Κι ας συνεπάγεται υψηλότερο κόστος δανεισμού. Αυτά είπε ο γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής στο Φόρουμ των Δελφών.

Δεν υπάρχει Εμπινγκ στο Μιζούρι. Η ταινία με τον αλλόκοτο τίτλο, για την οποία η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ πήρε προχθές το Οσκαρ καλύτερης ερμηνείας, θα μπορούσε να είχε γυριστεί οπουδήποτε.

Ο Τσίπρας έχει ένα ελαφρυντικό. Οι καρέκλες που έχει να μοιράσει δεν είναι πια ελκυστικές. Κάθε άλλο. Η συμμετοχή στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδείχτηκε απωθητική ακόμη και για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που –λογικά– σκέφτονται την επόμενη ημέρα. 

Τι σημαίνει να διαδηλώνει κανείς υπέρ του δράστη στην πόρτα του θύματος; Τι σήμαινε ας πούμε η παράσταση, την περασμένη Κυριακή, στο σπίτι του Λουκά Παπαδήμου από ακτιβιστές «αλληλέγγυους» προς τον άνθρωπο που κατηγορείται ότι αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει; 

Ούτε τον ήθελε ούτε τον μπορούσε. Ο Τσίπρας δεν ήθελε τον ανασχηματισμό. Του προέκυψε ως πολιτικό ατύχημα μόλις αποκαλύφθηκε το μισθωτικό πλεονέκτημα του ζεύγους Παπαδημητρίου. Ακόμη όμως κι αν τον ήθελε, δεν θα μπορούσε να του δώσει πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο.