ΜΑΣΚΕΣ

​Για τα δεδομένα του, ο Νίκος Κοτζιάς είχε δείξει αυτοσυγκράτηση. Oσο ο υπουργός Αμυνας εξήγε τις εμπνεύσεις του στις ΗΠΑ, ο Κοτζιάς είχε αφήσει να περάσουν από τα σφιγμένα δόντια του μόνο κάτι λακωνικοί υπαινιγμοί.

Κανονικά, δεν θα αναρωτιόμασταν. Δεν θα ήταν έκπληξη το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή επέλεξε για την προεδρία του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. 

Σχεδόν όλα είχαν διευθετηθεί πριν από την κάλπη. Η ψηφοφορία για το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε τα χαρακτηριστικά των πασοκικών σφαγών με τις οποίες ανετράφη ο Αντώνης Κοτσακάς.

Ως εδώ, λένε. Ο κύκλος έκλεισε. Το έγραφαν ακόμη και τα αριστερά φύλλα που τύλιγαν τόσα χρόνια, διά της στοργής ή της σιωπής τους, τον Καμμένο. Το διεκήρυτταν ακόμη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Νίκος Βούτσης δεν καταλαβαίνει τον Πάνο Καμμένο. Δεν καταλαβαίνει μάλλον πώς ένας πολιτικός που έχει χαρακτηριστεί από την Washington Post «φιλορώσος Ελληνας εθνικιστής» έφτασε να προτείνει στο αμερικανικό Πεντάγωνο «άξονα» για την αναχαίτιση της ρωσικής διείσδυσης στα Βαλκάνια. 

Υπάρχουν σκάνδαλα που τα αδικεί το όνομά τους. Σκάνδαλα που δεν σκανδάλισαν κανέναν, ακριβώς επειδή δεν χρειάστηκε να αποκαλυφθούν με μιντιακό πάταγο. Εκτυλίχθηκαν αργά και δημόσια, σαν ρουτίνα αθόρυβης διολίσθησης.

Μπορεί κανείς να προσπεράσει για λίγο το ερώτημα, αν πρέπει ή δεν πρέπει ο κεντρικός τραπεζίτης να σχολιάζει τις εξελίξεις στο χρηματιστήριο – αν θα βοηθούσε μια επίσημη παρέμβασή του ή αν θα δημιουργούσε την εντύπωση ότι η διακύμανση στην αγορά αντανακλά όντως κάποιον συστημικό κίνδυνο.

​​​​«Ε και τι να κάνουμε; Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε». Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ απαντούσε έτσι, με νηφάλια μοιρολατρία, στην ερώτηση για το πρώτο δημοσκοπικό κύμα του φθινοπώρου. Τα νούμερα δείχνουν ότι το Κίνημα Αλλαγής μπαίνει στην προεκλογική σεζόν από χαμηλή αφετηρία. Πολύ χαμηλότερη από τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί το καλοκαίρι.

Μπορεί κάποιος να συμφωνήσει με την κυβέρνηση. Τα γνωστά προβλήματα των τραπεζών δεν δικαιολογούν την καταβαράθρωση των μετοχών τους στο Χρηματιστήριο. 

​Αν πιστέψει κανείς τον υπουργό Οικονομικών, σχεδόν όλα πάνε σχεδόν όπως πρέπει. Ο ίδιος τουλάχιστον δήλωσε «σχεδόν πολύ αισιόδοξος» για το ζήτημα που στοιχειώνει την ατζέντα της κυβέρνησης: τις συντάξεις.

Τη Δευτέρα, που το δημοψήφισμα στα Σκόπια ήταν ακόμη νωπό, η είδηση στην Ελλάδα έπαιξε δεύτερη, πίσω από τα απόνερα της κακοκαιρίας. Πώς εξηγείται αυτή η υποβάθμιση για ένα θέμα το οποίο πολύ πρόσφατα είχε κινητοποιήσει τα μεγαλύτερα πλήθη, μετά το ημέτερο δημοψήφισμα του 2015;

Οι δημοψηφισματικές ετυμηγορίες δεν είναι ετυμηγορίες. Τα δημοψηφίσματα –ακόμη και στις ωριμότερες δημοκρατίες– αφήνουν δυσκολότερα προβλήματα απ’ όσα προορίζονταν να λύσουν.