ΜΑΣΚΕΣ

Αν ήθελε κάποιος να συνοψίσει την Αμερική, θα μπορούσε να διαλέξει δύο εικόνες από την επομένη των ενδιάμεσων εκλογών. Την ομιλία με την οποία ο Beto O’ Rourke, υποψήφιος των Δημοκρατικών για τη Γερουσία, που δεν κατάφερε να κάνει την έκπληξη στο Τέξας, αναγνώρισε την ήττα του.

Η συμφωνία δεν είναι συμφωνία. Οχι μόνο επειδή ο Αρχιεπίσκοπος, υπαναχωρώντας από το ευχέλαιο της Τρίτης στο Μαξίμου, έσπευσε χθες να την παρουσιάσει ως χλωμό προσύμφωνο. 

Το «Αθήνα ψηλά» του Μπακογιάννη είχε κάτι από το «χέρια ψηλά» του Χατζηγιάννη. Η σκηνοθεσία θύμιζε περισσότερο ποπ συναυλία παρά πολιτική εκδήλωση. Υπερυψωμένος και λουσμένος από τους προβολείς, ο πρωταγωνιστής απέφυγε τις αναφορές στο ηλεκτρισμένο πολιτικό περιβάλλον. 

Αν έχει κανείς την υπομονή να ακούσει αυτά που (δεν) λέει ο Τάσος Πετρόπουλος καταλαβαίνει. Από τις δαγκωμένες εξηγήσεις του εξωκοινοβουλευτικού υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης για τα αναδρομικά, καταλαβαίνει κανείς πώς η κυβέρνηση σκοπεύει να διαχειριστεί το πρόβλημα: Κυρίως παρελκυστικά, με σκοπό να αποφύγει τις αφόρητες δημοσιονομικές του επιπτώσεις.

Οι επικριτές της ΕΡΤ δεν βλέπουν ΕΡΤ. Ή έτσι τουλάχιστον νομίζει ο Λευτέρης Κρέτσος, ο υφυπουργός που βοηθάει τον Νίκο Παππά να σηκώσει το βαρύ χαρτοφυλάκιο της Ψηφιακής Πολιτικής. 

Κανείς δεν εξεπλάγη. Το μενού ήταν γνωστό – τόσο το μενού των φακέλων όσο και το μενού των προσώπων. Τα πρόσωπα είναι ένα κλάσμα της λίστας της Novartis. 

Δεν είναι σωστό να κρίνουμε την κυβέρνηση από την Παπακώστα. Ηρθε αργά στο κλαμπ και πήρε ένα υφυπουργείο περισσότερο σαν εξυπηρέτηση στον Καμμένο και λιγότερο σαν τρολάρισμα στον Μητσοτάκη – και πάντως όχι επειδή προσδοκούσε κανένας από τη βουλευτή της αδέσποτης Δεξιάς να φέρει πολιτικά αποτελέσματα.

Ο ένας –ο πιο περπατημένος– δρόμος είναι να υποβάλει κανείς τις προτάσεις του πρωθυπουργού για τη συνταγματική αναθεώρηση στο κωλοτουμπόμετρο. Παράδειγμα: Τι έλεγε ο Τσίπρας για την κατάχρηση της προεδρικής εκλογής ως εργαλείου κομματικής τακτικής το 2014; 

Και καλά εμείς. Μια χώρα που έχει χάσει σχεδόν το 1/4 της οικονομίας της και όπου πάντα το κομματικό σύστημα έρρεπε στη δημαγωγία, είναι φυσικό να πέφτει βορά των λαϊκιστών. Οι Γερμανοί όμως; 

Σχεδόν όλες οι προσπάθειες πολιτικής «ερμηνείας» της προφυλάκισης του Παπαντωνίου ήταν αναμενόμενες. Ηταν φυσικό το Μαξίμου να την εντάξει στην πολακική ρητορική κατά του παλαιού συστήματος.

Ο Γιάννος είναι και δεν είναι Ακης. Οι ομοιότητές τους είναι τόσο σημαντικές, όσο και οι διαφορές τους. 

Το πρόσωπο που ξεχώρισε και θα όφειλε κανείς να ασχοληθεί μαζί του είναι ίσως ο σκίνχεντ. Εκείνος που, αγκαλιασμένος με μια λευκή ντουντούκα, καβάλησε το υπουργικό γραφείο για να κερδίσει λίγο εξουσιαστικό μπόι.