ΜΑΣΚΕΣ

Πόσο μακριά θα είχε φτάσει ο Μωυσής εάν είχε κάνει δημοσκόπηση στην Αίγυπτο; Τι θα είχε κηρύξει ο Ιησούς εάν είχε κάνει γκάλοπ στο Ισραήλ;

Αν δεν ήταν τόσο ξεκούρδιστος, θα ήταν χορός μεταμφιεσμένων. Η Νοτοπούλου ντύθηκε Αντετοκούνμπο – έβαλε το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ και το όνομά της πάνω στη φωτογραφία του αθλητή.

Είναι αλήθεια. Το ΝΒΑ ανακάλυψε την ύπαρξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο προτού την ανακαλύψει –και την αναγνωρίσει νομικά– η ελληνική πολιτεία.

Να γίνει Δευτέρα. Ή μάλλον όχι, δεν γίνεται Δευτέρα. Να το κάνουμε άλλη μέρα. Θέλετε Πέμπτη; Θέλετε Τρίτη; Τελικά, εντάξει. Γίνεται. Ας το κάνουμε Δευτέρα.

Δεν χρειάζεται να πέσεις στη χαρτοπαιξία για να το ξέρεις: υπάρχει το καλό χαρτί. Το δυνατό χαρτί. Αλλά το «χρυσό χαρτί» πρέπει να υπάρχει μόνο στο αξιακό σύστημα του Τέρενς Κουίκ – και στα ζαχαροπλαστεία για να τυλίγουν τα σοκολατάκια.

Τα μοντέλα είναι, χονδρικά, δύο. Το ένα είναι, ας πούμε, το μοντέλο Γεωργούλη: Διασημότης που μετατρέπεται σε εκλογικό συνάλλαγμα. «Αγοράζει» πολιτικό αξίωμα και το χρησιμοποιεί σαν συνέχεια της σόου μπιζ με άλλα μέσα. Χαρούλες, χοροπηδήματα, instαγριότητες.

Το Θησείο την Τρίτη θύμιζε περισσότερο πορθμείο. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν έτοιμος να περάσει απέναντι. Η πρώτη του προεκλογική συγκέντρωση είχε την όψη της νέας φάσης, στην οποία μεταβαίνει το κόμμα ήδη από το βράδυ της 26ης Μαΐου.

Οταν στο πρώτο ματς έχεις κερδίσει 5-0, στον επαναληπτικό δεν βάζεις από το πρώτο λεπτό τα πόδια σου στη φωτιά. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την τακτική του Μητσοτάκη στην έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας. Ο νικητής των ευρωεκλογών δεν έχει ανάγκη να ρισκάρει, παίζοντας επίθεση.

Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης Αγγελής, δεν είναι ο πρώτος. Θα μπορούσε κάποιος να αποδώσει τις καταγγελίες του σε πολιτικά ή άλλα, προσωπικά, ελατήρια. Θα μπορούσε δηλαδή να πιστέψει όσα διοχετεύονται για τον ίδιο σε φύλλα που συστηματικά γίνονται δοχεία δηλητηρίου κατά δικαστικών.

Τα σκαμπό δεν κάνουν το μπαρ. Η αίσθηση «εναλλακτικότητας» που προσπάθησε να δώσει ο σκηνογράφος της συριζαϊκής τελετής στο Μέγαρο Μουσικής έφερε μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα. Αντί για χαλαροί, οι επίλεκτοι του Τσίπρα έμοιαζαν απλώς εκτεθειμένοι – άβολα κρεμασμένοι στα ψηλά τους σκαμπό.

Δεύτε τελευταίον ψεκασμόν. Ο Πάνος Καμμένος στο εξόδιο διάγγελμά του ήταν ο γνωστός Καμμένος. Ο Καμμένος, που όχι μόνο νομίζει ότι «κράτησε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση», αλλά την έβγαλε και από «τους στόχους της ισλαμικής τρομοκρατίας»(;). 

Η εξουσία ξεκινάει από τη γλώσσα. Ο Γιάννης Μπαλάφας μπορεί να μην το ξέρει. Αλλά ενστικτωδώς μάλλον το ψυχανεμίζεται. Γι’ αυτό και απαίτησε από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ να ονομάζουν το επίδομα που χορήγησε η κυβέρνηση στους συνταξιούχους «δέκατη τρίτη σύνταξη».