ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Η Τουρκία έχει αποδυθεί σε μια καμπάνια δημόσιας διπλωματίας προκειμένου να αποφύγει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις.

«Τα στοιχεία θα δείξουν, η επιτροπή θα αποφασίσει… Αλλά η προσωπική μου γνώμη είναι…». Η κοινωνία, έγκλειστη, παρακολουθεί με αγωνία τα επιδημιολογικά δεδομένα.

Εδώ που έχουμε φτάσει, δεν υπάρχουν ιερές και ανίερες συναθροίσεις. Δεν υφίστανται προοδευτικοί και συντηρητικοί συγχρωτισμοί. Υπάρχει μόνον ο σεβασμός αλλά και η ασέβεια προς τη δημόσια υγεία.

Η Τουρκία δεν έχει αφήσει πλέον περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Ακόμη κι αν δείχνει διάθεση διαλόγου.

Κανένας ψηφιακός εκσυγχρονισμός δεν μπορεί να αλλάξει το πατροπαράδοτο «λογισμικό» του Δημοσίου.

Το Δημόσιο είναι ακόμη φορτωμένο με αδρανείς και ζημιογόνους επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν με μια πιο τολμηρή και έξυπνη διαχείριση να μετατραπούν σε μοχλούς ανάπτυξης.

«Ολιστικά σχέδια» για την οικονομία έχουμε ξαναδεί, αλλά ποτέ τόσο εμπεριστατωμένα.

Στις κρίσεις μετριέται το «μέταλλο» καθενός. Ισχύει κατεξοχήν για την υγειονομική κρίση.

Το ιστορικό βίωμα είναι πολύ πρόσφατο για να το έχει λησμονήσει κάποιος: Η Ελλάδα δυσκόλεψε τον εαυτό της στην οικονομική κρίση.

Οι υπηρεσίες υγείας θα έπρεπε να είχαν προσφερθεί, χωρίς να χρειαστεί να τις επιτάξει αναγκαστικά η πολιτεία.

Ο ήχος των μαζικών χειροκροτημάτων της άνοιξης δεν έφτασε μέχρι το σκληρό φθινόπωρο της έξαρσης του ιού.

Η κυβέρνηση έχει ξαναμπεί στη μέγγενη: Από τη μία πλευρά, την πιέζει η ανάγκη της αγοράς να αναζωογονηθεί από τη χριστουγεννιάτικη κίνηση.