ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι η «εποικοδομητική της στάση» δεν γίνεται να αποτελέσει «αντικείμενο εκμετάλλευσης».

Ο πρόεδρος της Τουρκίας προέβη σε νέες αναφορές περί «τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης».

Πόσο ζωντανό είναι το Κυπριακό στη σκέψη και στη μνήμη των κοινωνιών σε Ελλάδα και Κύπρο; Εχει επουλωθεί το τραύμα; Και πόσοι πιστεύουν ακόμη σε λύση;

Για το θέμα της Κύπρου ο Τούρκος πρόεδρος είπε μεταξύ άλλων ότι «έχουμε μπουχτίσει με τις προτάσεις που βασίζονται στην ομοσπονδιακή λύση».

Good night and good luck ήταν το νόημα της τελευταίας κουβέντας του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ πριν από επτά χρόνια, στην τελευταία επίσημη συνάντηση των ηγετών της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς στο Κραν-Μοντανά.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια των τελετών που πραγματοποιήθηκαν στη Λευκωσία υποστήριξε την ύπαρξη «δύο κρατών» στο νησί, αλλά άφησε ανοιχτό παράθυρο για τις μελλοντικές διαβουλεύσεις, πάντα θέτοντας τις κόκκινες γραμμές της Τουρκίας.

«Στις 5 το πρωί χτύπησε το τηλέφωνο. “Ανοιξε το παράθυρο και δες”. Ο ουρανός της Λευκωσίας είχε γεμίσει αλεξιπτωτιστές». Ο βετεράνος διπλωμάτης, που τότε υπηρετούσε στην Κύπρο, αφηγείται το καλοκαίρι του ’74.

Η Β. Σκούρα μιλάει για τη Ν. Μαραγκού.

Είναι αδύνατο να γίνει αποτίμηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων 50 ετών όχι μόνο σε ένα άρθρο, αλλά ούτε καν σε μια μελέτη με τη συνδρομή πολλών επιστημόνων. Θα επιχειρήσουμε επομένως να εστιάσουμε σε συγκεκριμένα ζητήματα και σταθμούς.

Ποια λύση θέλουμε; Στην Αθήνα οι λεγόμενοι «πολίτες του κόσμου» απαντούν εύκολα στην ερώτηση, διότι η Κύπρος «κείται μακράν». Αλλά πόσο εύκολο είναι να την απαντήσουμε όσοι γεννηθήκαμε στο νησί;

Καθώς η Αμερική περνάει μια πρωτόγνωρη κρίση και κανείς δεν ξέρει ποιος θα την κυβερνά τον Ιανουάριο του 2025, και σε τι συνθήκες, καλό είναι να αναλογιστούμε μερικά πράγματα. Η σχέση μας με την Τουρκία περνούσε πάντοτε μέσα από την Ουάσιγκτον. Εκεί απευθυνόταν ο εκάστοτε Ελληνας πρωθυπουργός όταν ξεσπούσε μια κρίση στο Αιγαίο ή στην Κύπρο.

Οι πόλεις που διεκδικούσαν στην αρχαιότητα τον επίζηλο τίτλο της γενέτειρας του Ομήρου δεν ήταν ούτε εφτά ούτε εννιά. Καμιά εικοσαριά ήταν. Αυτό προκύπτει αν αθροίσουμε όσες διεκδικήτριες της ύψιστης τιμής αναφέρονται στους αρχαίους «Βίους» του γενάρχη της ποίησης και σε επιγράμματα της «Παλατινής Ανθολογίας». Και η εθνικότητά του επίσης, «αμφίβολη» παραδίδεται από ορισμένες πηγές.