ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

Τα κριτήρια σύγκλισης εκπληρώθηκαν, ενώ ταυτόχρονα η οικονομία αναπτυσσόταν. Η σταθεροποίηση συνδυάστηκε με άνοδο των εισοδημάτων. Οι τέσσερις λόγοι που εξηγούν έναν άθλο.

Η άνοδός του στην εξουσία σηματοδότησε και «αλλαγή γενιάς». Γιατί είναι λάθος να τον αντιμετωπίζουμε ως τεχνοκράτη χωρίς πολιτικό βάθος. Πού διέφερε από τον Ανδρέα.

Στο καμίνι του 4ου συνεδρίου που τον εξέλεξε, ο Σημίτης είχε περιγράψει το σχέδιό του για το κόμμα και τη χώρα. Τι πέτυχε.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Iταλίας και πρώην πρόεδρος της Κομισιόν μιλάει για τις στιγμές που μοιράστηκε με τον Σημίτη αλλά και το τέλος του κοινού τους ονείρου.

Από τις εξηγήσεις που έδινε για τη διαφθορά στους κόλπους των κυβερνήσεών του μέχρι τους «καφέδες» για την κεντροαριστερά το 2017 και τις ιδιωτικές συζητήσεις για τις Πρέσπες.

Ο Κώστας Σημίτης είναι πολύ πιθανό να κερδίσει τη μία μάχη που κανείς πολιτικός δεν προλαβαίνει –συνήθως– να δει την έκβασή της. Τη μάχη της υστεροφημίας. Ο Σημίτης κυβέρνησε με τρόπο παλαιοκαραμανλικό, το «μπλοκάκι» ήταν η συνέχεια ενός τρόπου διακυβέρνησης που ήταν πρακτικός και βασιζόταν στην τήρηση στόχων.

Πιο εύκολα ξεκολλάει η ψυχή από το σώμα παρά η φήμη – παρά η «κοινή δόξα» που ακολουθεί τον νεκρό και στον τάφο, η ρετσινιά που επιμένει να δίνει οσμή ακόμη και στη μεταθανάτια απουσία του.

Δεν ήταν άθρησκος ο εκλιπών πρώην πρωθυπουργός· και στην εκκλησία πήγαινε, και το κεράκι του άναβε. Δεν το έκανε προσχηματικώς, όπως κάνουν οι πολιτικοί που εκτός από μεγαλόσταυρους αναδεικνύουν και το φίλαθλο πνεύμα τους εμφανιζόμενοι στις κερκίδες των γηπέδων, ειδικώς όταν παίζει η εθνική ομάδα.

Οσα προσάπτουν στον Κώστα Σημίτη οι πολέμιοί του μετά τον θάνατό του δεν απέχουν πολύ απ’ όσα του απέδιδαν και όσο ζούσε.

Δεν θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζουν τα απαξιωτικά σχόλια για τον Κώστα Σημίτη αλλά και η ένταση που τα συνόδευε – παρότι ο θάνατος ενός δημοσίου προσώπου και ιδιαίτερα ενός πολιτικού ηγέτη συνοδευόταν ώς πρόσφατα από κάποιο αίσθημα σεβασμού.

Μερικά από τα ισχυρότερα «εθνικά χαρακτηριστικά μας» l –φθόνος, μισαλλοδοξία, κακεντρέχεια, «κριτική» εύκολη κι αβάσιμη– l όλα επιδείχτηκαν και αποδείχτηκαν τον καιρό αυτό τόσο με τον θάνατο του Κώστα Σημίτη, όσο και με την προβολή της ταινίας για τον Στέλιο Καζαντζίδη·

Από τις δηλώσεις του Κώστα Σημίτη που έμειναν στην Ιστορία είναι το ξέσπασμα «Αυτή είναι η Ελλάδα!», που ειπώθηκε στη Βουλή λίγες ημέρες μετά το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» στην Πάρο, με την απώλεια 81 ανθρώπων, στις 26 Σεπτεμβρίου 2000. Για κάποιους, αυτή ήταν έκφραση εθνικής αυτογνωσίας.