ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης διαβίβασε τα θερμά συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Άκη Τζοχατζόπουλου.

Σχεδόν σε όλους τους ηγέτες τυχαίνει ένα γεγονός που αποτελεί καμπή στην πορεία τους. Αλλες φορές τους απογειώνει και άλλες φορές σφραγίζει αμετάκλητα την πτώση τους.

Δράττοντας την ευκαιρία της αντιπαράθεσης ανάμεσα στον Κώστα Σημίτη και τον Κώστα Καραμανλή στις αρχές Απριλίου 2021 για το σκέλος των ελληνοτουρκικών στη Συμφωνία του Ελσίνκι (1999), η «Καθημερινή» προχώρησε σε μία έρευνα για τις δύο σχολές σκέψης που προσδιορίζουν την ελληνική πολιτική στα θέματα αυτά.

Το ζήτημα του Αιγαίου είναι τόσο δαιδαλώδες όσο και ο χάρτης του Αιγαίου με τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα νησιά.

Μια φράση αρκεί για να συνοψίσει μια ολόκληρη αντίληψη διακυβέρνησης. «Εγώ ήθελα να λάβω μέτρα γιατί έβλεπα την κατάσταση της οικονομίας, αλλά κανένας άλλος στην κυβέρνηση δεν ήθελε. Ο Καραμανλής είχε δεμένα τα χέρια του γιατί είχε την πλειοψηφία ενός μόνο βουλευτή. “Ασ’ το γι’ αργότερα” μου έλεγε». Αυτά είχε δηλώσει ο πρώην υπουργός Οικονομικών […]

Η ανάλυση των αποφάσεων του Συμβουλίου Κορυφής στο Ελσίνκι τον Δεκέμβριο 1999 είναι, αναπόφευκτα, και ανάλυση ενός ευρύτερου πλέγματος θεμάτων, που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας – Κύπρου – Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν μπορεί να εστιάσει κανείς σε αυτές χωρίς να εξετάσει το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο λήφθηκαν, τι πέτυχαν και τι όχι, τι […]

Είναι κρίσιμο για εμάς σήμερα, όχι τι έγινε ή δεν έγινε πριν από 20 χρόνια στα ελληνοτουρκικά, αλλά τι πρέπει να κάνουμε τώρα για τα ζητήματα που δημιουργεί η Τουρκία.

Τις προηγούμενες ημέρες ένα άρθρο, μια δήλωση και μια ανταπάντηση, που έγραψαν δύο πρώην πρωθυπουργοί, ήταν αρκετά ώστε να αναζωπυρωθεί μια σύγκρουση από τα παλιά.

Με ειλικρινή και χωρίς δόση ειρωνείας διάθεση σπεύδω να χαρακτηρίσω αξιοθαύμαστη την επιμονή που επιδεικνύει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην υπεράσπιση των πεπραγμένων του, όσο κι αν αυτή γίνεται επιλεκτικά και μόνον για ορισμένα θέματα.

Ο δημόσιος διάλογος μεταξύ δύο πρώην πρωθυπουργών, του Κώστα Σημίτη και του Κώστα Καραμανλή, που διεξήχθη τις προηγούμενες ημέρες, καθιστά αναγκαία μια εισαγωγική παρατήρηση για τις προϋποθέσεις και τους σκοπούς της δημόσιας συζήτησης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, ιδίως όταν σε αυτή συμμετέχουν πρόσωπα που διαχειρίστηκαν τα θέματα και διαθέτουν τεκμήριο γνώσης και ευθύνης.

Ποτέ δεν είναι αργά για να ανοίξει μια παλιά πληγή στην εξωτερική πολιτική. Αυτό φαινόταν ότι έκανε ο Κώστας Σημίτης δοκιμάζοντας να τακτοποιήσει την παρακαταθήκη του για την πολιτική του Ελσίνκι.

Ενας δημόσιος διάλογος μεταξύ των δύο πρώην πρωθυπουργών είναι ipso facto ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός, ιδίως αν αφορά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.