ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο Νίκος Βατόπουλος γράφει για τον κόσμο των θερινών σινεμά της παλιάς Αθήνας.

Όσα μάθαμε για το σινεμά, και όχι μόνο, συζητώντας χαλαρά με τον 65χρονο Αμερικανό δημιουργό.

Πού κερδίζει και πού χάνει από τη σαρωτική πορεία και τις ιλιγγιώδεις εισπράξεις των κινηματογραφικών superheroes;

Ηταν έτοιμος να εισβάλει μέσα στο στούντιο με ένα όπλο, εξοργισμένος για τις σκηνές του «Ταξιτζή» που έπρεπε να κοπούν…

Τρίτο κείμενο σήμερα (προηγήθηκαν ο Ελβις και η Μέριλιν, η Λόρεν και η Μάνσφιλντ) μιας πιο ανάλαφρης, πιο καλοκαιρινής «τριλογίας», πριν οι «Αναμοχλεύσεις» κάνουν κι αυτές τις μικρές τους διακοπές. Κινηματογραφικό, λοιπόν, και σήμερα το θέμα, αλλά αμιγώς ελληνικό αυτήν τη φορά.

Διαπιστώσαμε από κοντά το πώς έμεινε αλώβητο τόσο από την υπερπροβολή στους ξένους τουριστικούς οδηγούς, όσο και από το ρεύμα του «εξευγενισμού», διατηρώντας τον αστικό, σινεφίλ χαρακτήρα του.

Ανάλαφρη κομεντί με λαμπερό χολιγουντιανό καστ.

Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός ξαναθυμάται τις ταινίες του, μας αποκαλύπτει τι του είπε ο Μάνος Ελευθερίου και στοχάζεται πάνω στον έρωτα και στη νεότητα.

Μεγάλα λόγια, μεγάλων πρωταγωνιστών.

Ο Λίαμ Νίσον «φοράει» το κοστούμι του Λέσλι Νίλσεν.

Το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό εικονιζόμενο έργο, με την υπογραφή του Ζιλ Μπρετόν (Jules Breton), είχε εκτεθεί στο Σαλόν του Παρισιού το 1874 και αποτελεί αξιοσημείωτο δείγμα νατουραλισμού της Σχολής της Μπαρμπιζόν.

Μια ρομαντική κομεντί με καλογραμμένο σενάριο και λαμπερούς πρωταγωνιστές της υποψήφιας για Οσκαρ Σελίν Σονγκ.