ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ένα μέχρι πρότινος απειλούμενο είδος λειτουργεί ως βαρόμετρο για τις αμερικανοκινεζικές σχέσεις και δείχνει το πραγματικό μέγεθος της κλιματικής κρίσης.

Οι διαφορές μας με την Τουρκία μπορεί να λυθούν με τρεις τρόπους: με μια διμερή διαπραγμάτευση και συμφωνία, με μια απόφαση κάποιου διεθνούς δικαστηρίου ή στο πεδίο μιας στρατιωτικής σύγκρουσης. Αλλος τρόπος δεν υπάρχει. Κάθε ένα από αυτά τα τρία σενάρια εμπεριέχει πολύ μεγάλα ρίσκα. Πολιτικά και εθνικά ρίσκα.

Οι Γ. Παπακωνσταντίνου και J. Pisani-Ferry αναλύουν στο βιβλίο τους την ανάγκη για νέους κανόνες παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Τα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή με άξονα αναφοράς αυτή τη φορά τη διένεξη Ισραήλ – Ιράν, επανέφεραν σε πρώτο πλάνο το πετρέλαιο, που αποτελεί το βασικό εξαγώγιμο προϊόν της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.

Δεδομένη είναι η βούληση της Αθήνας να προχωρήσει το «πρότζεκτ» του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, καθώς εκτιμάται ότι το γεωπολιτικό ρίσκο του εγχειρήματος είναι απολύτως ελεγχόμενο, ενώ τα διπλωματικά και οικονομικά οφέλη πολλαπλά.

To χρονικό του ενεργειακού πρότζεκτ, οι διαπραγματεύσεις και το παρασκήνιο των εσωτερικών συγκρούσεων στη Λευκωσία

Η Δύση προσπαθεί να αναπτύξει δική της παραγωγή και η Κίνα να την εμποδίσει, αφήνοντας τις τιμές να διολισθήσουν.

Οι ΗΠΑ θα πρέπει να επανεξετάσουν σοβαρά την πολιτική τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία παίζει το δικό της γεωπολιτικό παιχνίδι θεωρώντας ότι όποια συμμαχική υποχρέωση και αν αθετήσει, δεν θα υπάρξει καμία επίπτωση, λόγω της ανεξάντλητης ανοχής μέρους του κρατικού μηχανισμού στις ΗΠΑ.

Το μεγάλο κοίτασμα λιθίου μετατρέπει τη χώρα σε πεδίο γεωπολιτικού ανταγωνισμού.

Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2007-09, η αμερικανική κυβέρνηση και ο Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ υπέβαλαν τις αμερικανικές τράπεζες σε ένα stress test. Η ιδέα αυτού του «τεστ αντοχής» ήταν να δοκιμαστούν οι τράπεζες σε αυστηρά –αλλά υποθετικά– σενάρια οικονομικής ύφεσης, στα οποία θα έπρεπε να δείξουν ότι έχουν την κατάλληλη κεφαλαιοποίηση.

Με αμυντικές συμφωνίες, μεγάλες επενδύσεις αλλά και προβολή ήπιας ισχύος η Αγκυρα διευρύνει το αποτύπωμά της στη Μαύρη Ηπειρο.

Το όραμα της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας ξεπήδησε μέσα από τις στάχτες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πριν καν συζητηθεί η δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Η Συνθήκη των Βρυξελλών του 1948 ίδρυσε τη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση για να προωθήσει τη συλλογική άμυνα στην ελεύθερη Ευρώπη.