ΦAΛHPEYΣ

Με ένα φίλο μου πολιτευόμενο και τον γιο του συζητούσαμε για τη σημασία που είχε το πρώτο δάνειο των επαναστατημένων Ελλήνων για την ευόδωση του αγώνα της ανεξαρτησίας. 

Οφειλα εδώ και καιρό να έχω εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου σε εκείνους που προσπάθησαν για την πραγματοποίηση του έργου, διότι κοντεύει να περάσει ένας μήνας αφότου παρουσιάστηκε από την «Κ» η χαρμόσυνη είδηση για τη λειτουργία του πρώτου αποτεφρωτηρίου εν Ελλάδι, στη Ριτσώνα κοντά στη Χαλκίδα. 

Ο Χρήστος Γιαννούλης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δημοσιογράφος – και μάλιστα διακεκριμένος, στην ΕΤ-3. Επομένως, τι περιμένατε; Ο βουλευτής δεν ξέρει αν είναι ποινικά κολάσιμο να οργανώνει κάποιος γλέντι με ψητά (μπάρμπεκιου) δίπλα σε προσφυγικές δομές, θεωρεί όμως ότι παρόμοια συμπεριφορά θα έπρεπε να είναι ποινικά κολάσιμη, διότι συνιστά «σαδισμό και κτηνωδία».

Χιονοστιβάδα οι αποκαλύψεις για τα κυπριακά διαβατήρια που χορηγήθηκαν σε σκοτεινούς τύπους επί ημερών Νίκου Αναστασιάδη. Είχαμε τους Καμποτζιανούς, μετά τους Σαουδάραβες, τώρα έχουμε και Μαλαισιανούς. Και όχι οποιονδήποτε Μαλαισιανό! 

Μερικά πράγματα είναι τόσο αυτονόητα, ώστε όταν παραβιάζονται δεν ξέρεις πώς να τα πιάσεις. Ας πούμε, είναι ποτέ δυνατόν ένας αρχηγός αντιπολίτευσης στη Βουλή των Ελλήνων, προκειμένου να επιτεθεί στην κυβέρνηση, να υιοθετεί τις πιο εξωπραγματικές και βαθύτατα προσβλητικές κατηγορίες εναντίον της χώρας του, αυτές που χρησιμοποιεί ο Τσαβούσογλου;

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα λάβει σήμερα τη γραπτή απάντηση του προέδρου της Βουλής στον Αλέξη Τσίπρα; Πίσω. Θα κάνει πίσω. Τι άλλο να κάνει; 

Με τα σπαστικά κοριτσάκια στη μαθητική παρέλαση της Φιλαδέλφειας δεν θα ασχοληθώ, διότι τίποτε θλιβερότερο δεν υπάρχει από ένα αποτυχημένο αστείο και ιδίως όταν αυτό προσπαθεί να γίνει «διδακτικό».

Την περασμένη Κυριακή, από το βήμα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη, ο Κώστας Καραμανλής μίλησε. Οχι για την οικονομία – γι’ αυτή μην περιμένετε ποτέ να μιλήσει. Μίλησε όμως για την κατάσταση των διεθνών σχέσεων της χώρας, δηλαδή για τα εθνικά θέματα, όπως τα αποκαλούν ιδίως εκεί ψηλά στις Νέες Χώρες.

Οταν συναντάς τον υφυπουργό Αμύνης Αλκιβιάδη Στεφανή και τον χαιρετάς με το τυπικό «τι κάνετε» ή «πώς είστε», εκείνος, μου λένε, αντιδρά με ιδιαίτερο τρόπο. 

Αν ήμουν τριάντα χρόνια νεότερος, τώρα θα ήμουν απογοητευμένος και θυμωμένος με τον συμβιβασμό για την ψήφο των ομογενών. Επειδή όμως είμαι τριάντα επί δύο, μπορώ να εκτιμήσω πάρα πολύ καλά την αξία της διακομματικής (πλην Βαρουφάκη) συμφωνίας που επετεύχθη για το θέμα.

Ερώτηση για τηλεπαιχνίδι: Σε τι διαφέρει ο δεξιός συνδικαλιστής της Μέσης Εκπαίδευσης από τον αριστερό συνάδελφό του; Η απάντηση: Ο δεξιός αγωνίζεται για την αναβάθμιση του «δημόσιου σχολείου», ενώ ο αριστερός για την αναβάθμιση του «δημόσιου σχολειού».

Οι θεωρίες συνωμοσίας περιττεύουν στην περίπτωση των δύο κυριών. (Μαλλί γκρίζο και μαζεμένο σε κότσο, έτσι τις φαντάζομαι.) Καμία πιθανολογούμενη σκοπιμότητα –πολιτική, εμπορική, γραφειοκρατική ή άλλη– δεν μπορεί να δικαιολογήσει κάτι τόσο κραυγαλέα κουτό όσο η απόφασή τους να φωνάξουν την αστυνομία και να διακοπεί η προβολή της ταινίας «Τζόκερ» επειδή την παρακολουθούσαν ασυνόδευτοι ανήλικοι, οι οποίοι και μετήχθησαν στον τμήμα.