ΦAΛHPEYΣ

Πρέπει να επανορθώσω μια σοβαρή παράλειψη στο σημείωμα της Κυριακής και υποχρεώνομαι να επανέλθω στο θέμα της τουρκικής προκλητικότητας.

Ο Αθανάσιος Διαματάρης πέρασε στην Ιστορία (δηλαδή, κάπου στις υποσημειώσεις της) ως ο δεύτερος Eλληνας υφυπουργός Εξωτερικών που απολύεται από τον πρωθυπουργό ευρισκόμενος εν πτήσει. 

Με φόντο τον διαγωνισμό του προγράμματος PISA του ΟΟΣΑ και τα, ως συνήθως, απογοητευτικά αποτελέσματα για το επίπεδο των δεκαπεντάχρονων μαθητών της χώρας μας, ίσως φαίνεται πολυτέλεια η εκ βάθρων αναδιάταξη του συστήματος της ανωτάτης παιδείας. Δεν είναι έτσι όμως.

Οποτε η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά επιδεινώνεται επικίνδυνα, εμείς, όπως οφείλουμε ως στυλοβάτες της διεθνούς νομιμότητας και του Διεθνούς Δικαίου, κάνουμε πάντα μια σειρά τυπικών κινήσεων, που είναι μέρος της χορογραφίας της νομιμότητας.

«Οχι ότι στερείται σημασίας, αλλά, με τόσα θέματα ανοικτά, το πρόσωπο του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας είναι το τελευταίο που απασχολεί τον ελληνικό λαό». Είναι μια άποψη που ακούγεται, κάθε φορά που μια αφορμή αναζωπυρώνει τη συζήτηση για την προεδρική εκλογή του ερχόμενου Ιανουαρίου. 

Εχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που πιάνεις μια συζήτηση με ένα στέλεχος της κυβέρνησης και του ζητάς τη γενική εκτίμησή του για τα πράγματα, η ανάλυσή του ξεκινά πάντα από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μετά την ήττα: πως οι ακραίες θέσεις τους οδηγούν στη συρρίκνωση, πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαπράττουν τη μία γκάφα πάνω στην άλλη, πως ο Τσίπρας παρουσιάζει ξανά τα σημάδια της καταθλιπτικής κρίσης –με τη γλώσσα του σώματος, αλλά και με την πνευματική σύγχυση που επιδεικνύει κάθε φορά στη Βουλή– κ.ο.κ.

Στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, ο πρωθυπουργός έκανε την αισιόδοξη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση έδειξε τη διάθεσή της να σπάσει αυγά και, επίσης, ότι η κοινωνία είναι ώριμη για την ομελέτα. 

Το ζητούμενο στην περίπτωση της τοποθέτησης διοικητών στα νοσοκομεία ήταν διπλό: να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να λειτουργήσουν σωστά οι νοσοκομειακές μονάδες, αλλά και να τακτοποιηθούν διάφορα κομματόσκυλα, τα οποία, ως γνωστόν, όταν μαζεύονται πολλά μαζί και είναι δυσαρεστημένα, γίνονται επικίνδυνα.

Eχω κάποιους φίλους στην κυβέρνηση (λίγους και καλούς) και, κάθε τόσο, τρώμε μαζί το μεσημεριανό μας. Ενώ όμως εγώ τους βλέπω πάντα με την αγαθή διάθεση να πούμε κάτι άλλο, να «ξαλεγράρουμε», βρε παιδί μου, όπως έλεγε μια θεία μου, εκείνοι μιλούν πάντα για τη δουλειά τους! 

Στο μεγάλο μαγαζί της αντιπολίτευσης, συνέβη το απίθανο: το αφεντικό τρελάθηκε και το κατάστημα διαλύεται. Ολο το διάστημα των τελευταίων εβδομάδων, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί, με τις ακραίες και αντιδημοφιλείς θέσεις που παίρνει, για να πείσει ακόμη και τους ευήθεις ότι, αν συνεχίσει την αντιπολίτευση όπως την ξεκίνησε, είναι σε πορεία εθελούσιας συρρίκνωσης.

Θα περίμενες ότι έπειτα από πέντε χρόνια στην κυβέρνηση, μετά το επίσημο τέλος των μνημονίων, ύστερα από μια αξιοπρεπή εκλογική ήττα, που τους επέτρεψε να διατηρήσουν ένα σημαντικό ποσοστό ψήφων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθούσε να σοβαρέψει κάπως. 

Ο Αλέξιος Τσίπρας (έτσι υπογράφει τη σχετική ερώτηση προς τον πρωθυπουργό) επανέρχεται στο «σκάνδαλο» που ανακάλυψε τελευταία και η επιμονή του έχει σημασία για την πολυσυζητημένη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.