ΦAΛHPEYΣ

​Προσπαθώ να είμαι ρεαλιστής. Καταλαβαίνω, λοιπόν, πολύ καλά την ανάγκη του ανθρώπινου είδους μας για θρησκείες ή, στη μετά τον Διαφωτισμό εποχή, για ιδεολογίες, οι οποίες τις ίδιες ψυχολογικές ανάγκες καλύπτουν.

Ο Δημήτρης Καμμένος έχει ένα ακούσιο χιούμορ, που κατά κανόνα λειτουργεί εις βάρος του εαυτού του και είναι το μόνο στοιχείο που κάπως αντισταθμίζει τη δυσάρεστη παρουσία του στην πολιτική σκηνή. 

Συνέβη τελικά το χειρότερο: ο λαός της ΠΓΔΜ αδιαφόρησε για το δημοψήφισμα, αφού απείχε της ψηφοφορίας σε ποσοστό 65%. Η καθαρή απόρριψη, η καθαρή ήττα φέρνει τουλάχιστον την ανακούφιση του τελεσίδικου και αμετάκλητου. Λες ότι αυτό ήταν, τέλος. 

Ε​​πί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η έννοια του φιάσκου στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού έχει πάρει νέες διαστάσεις. Σχεδόν τα πάντα γίνονται χειρότερα, όπου και όποτε καλείται το κράτος με τους μηχανισμούς του να αντιμετωπίσει κάτι έκτακτο.

Εχω άδικο να δείχνω τέτοια αδυναμία στον αντιπρόεδρο Σγουρίδη των ΑΝΕΛ; Κανείς δεν θα μπορούσε να θέσει με αστειότερο τρόπο το ζήτημα της ψήφισης από τη Βουλή των Ελλήνων της συμφωνίας των Πρεσπών: «Εχουμε κατακτήσει την ψήφο κατά συνείδηση, αλλά στο θέμα αυτό μπαίνει θέμα κομματικής πειθαρχίας». 

Το ερώτημα είναι μεν λογικό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η λογική δεν έχει σχέση. Γιατί ο Τσίπρας επιμένει να εκφωνεί ομιλίες στα ξένα, αφού δεν τα κατέχει και κάνει τόσα λάθη; 

Να πιάσω ξανά το νήμα από εκεί που το άφησα πριν από τρεις μήνες είναι αδύνατο, είναι αφύσικο, είναι και γαϊδουρινό. Κατ’ αρχάς, ποιo νήμα; Στους τρεις μήνες που έλειψα, ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε αναγκαστικά από τις μπριζόλες Black Angus των 800 γραμμαρίων, από τα μισόλιτρα παγωτού σοκολάτας, τα μισόκιλα φιστίκι Αιγίνης, τους 12-15 καφέδες κ.λπ. 

Μου περιέγραφε φίλος τον μάλλον υποτιμητικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η Φώφη τον Σταύρο στο ΚΙΝΑΛ. Τον συναντά σε κάποιο διάδρομο, στα γραφεία ή στη Βουλή, και πάντα του θέτει το ίδιο ερώτημα: «Τελικά, εσύ, δεν έχω καταλάβει, τι θέλεις;».

​Πάντα πίστευα στις δυνατότητες του Παναγιώτη Σγουρίδη. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και παλιός φίλος του Πάνου Καμμένου από τις μέρες του Οτσαλάν αναλάμβανε αντιπρόεδρος των ΑΝΕΛ, ήξερα ότι όταν έλθει η ώρα θα συμβάλει προσωπικώς στη διάλυσή τους.

Αυτά τα «μου είπε κάποιος που του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι του είπε κάποιος τρίτος ότι…» δεν είναι σοβαρά πράγματα. Δεν θα σας πω, λοιπόν, τι ακούω περί δημοσκοπήσεων στη Μακεδονία, διότι οι σχετικές πληροφορίες μου περιέρχονται μέσω τρίτων, οι οποίοι όσο φίλοι και αν είναι έχουν κάθε συμφέρον να τις διαδίδουν. 

Υπάρχουν διλήμματα στη ζωή και την πολιτική στα οποία καλείσαι να διαλέξεις το μη χείρον και να τα βγάλεις πέρα με αυτό. 

Το ιδεώδες θα ήταν να μην υπάρχει καν ο όρος Μακεδονία. Χαίρω πολύ! Εχω βαρεθεί να το ακούω. Είναι μια δικαιολογία για να καλοπιάνουμε εκείνους που ετοιμαζόμαστε να πληγώσουμε ή να ενοχλήσουμε με τη γνώμη μας.