ΦAΛHPEYΣ

Παρατηρώ τη στρατηγική που ακολουθεί ο Κώστας Μπακογιάννης για να πετύχει τον στόχο του και, ομολογουμένως, θαυμάζω. Eχει καταφέρει, μέχρι τώρα τουλάχιστον, να μείνει έξω από ανούσιες πολιτικολογίες, ενώ την ίδια ώρα πολιτικοποιεί την καμπάνια του για τη δημαρχία Αθηναίων, με τρόπο πολύ πιο ουσιαστικό και δραστικό από τον συνηθισμένο. Θα τα εξηγήσω όλα παρακάτω.

Τα Οσκαρ, να θυμίσω, είναι θεσμός αμερικανικός. Δεν το αναφέρω με την ανόητη πρόθεση να μειώσω τον θεσμό, αλλά με πλήρη σεβασμό στα επιτεύγματα των Αμερικανών – αυτοί, άλλωστε, έστησαν τη σύγχρονη βιομηχανία του θεάματος. 

Ο ​​Διονύσης Αρβανιτάκης, φούρναρης από την Κω, έγινε γνωστός και μάλιστα τιμήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη, επειδή προσέφερε ανιδιοτελώς στους συνανθρώπους του μία από τις βασικές προϋποθέσεις της ζωής: τους έδωσε ψωμί όταν εκείνοι ήσαν πεινασμένοι.

Από εκεί που ήταν στα αζήτητα, τώρα έχει γίνει περιζήτητος. Τα λαμπρότερα μυαλά της Αριστεράς (Δούρου, Μπαλάφας και άλλοι που ντρέπονται να βγουν από το ντουλάπι…) θα έβλεπαν θετικά την πρόοδο στη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τον Γιώργο. 

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας χαρακτήρισε «πενταροδεκάρες» το ποσόν του δικού του δανείου, εν συγκρίσει με τα δάνεια που ο ίδιος θεωρεί σκανδαλώδη και απαίτησε (με τον τρόπο που απαίτησε…) τον έλεγχό τους από την Τράπεζα της Ελλάδος. Το είπε μάλιστα από το βήμα της Βουλής.

Δεν το διαβάζετε για πρώτη φορά, είναι κάτι που ακούγεται τον τελευταίο καιρό. Τώρα πια όμως είναι αντιληπτό από όλους πως ό,τι επιχειρεί η κυβέρνηση της πηγαίνει στραβά.

Να τον πεις «αγροίκο» δεν έχει αξία, διότι το παραδέχεται o ίδιος ο Παύλος Πολάκης ότι είναι αγροίκος. Κάτι, όμως, το οποίο μάλλον δεν γνωρίζει για τον εαυτό του είναι πόσο μοιάζει, στο βάθος, με τον Γ. Βαρουφάκη. Μπορεί να διαφέρουν στο ύφος, ο ένας επιτηδευμένος μετροσέξουαλ και τσιγκολελέτα, ο άλλος πρωτόγονος, αγροίκος και χυδαίος. Και οι δύο τους, όμως, είναι βαθύτατα ναρκισσιστές.

Μόλις πληροφορήθηκα ότι η Νίνα Κασιμάτη (της Β΄ Πειραιώς, ΣΥΡΙΖΑ) καταψήφισε επτά προτάσεις του κόμματός της στην ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, ενώ σε άλλες δώδεκα αρκέστηκε στο «παρών», ο διεστραμμένος νους μου ανέσυρε από τη μνήμη κάτι υπαινιγμούς που είχε αφήσει προσφάτως ο Ανδρέας Λοβέρδος σε στιγμές ηθικής ανάτασης, όταν η γλώσσα λέει περισσότερα από όσα πρέπει. 

Διαβάζω ένα ενδιαφέρον βιβλίο που δυστυχώς μας αφορά. Λέγεται «How Democracies Die» (κυκλοφορεί και στα ελληνικά, πρόσεξα) και το έχουν γράψει δύο καθηγητές του Χάρβαρντ, ο Steven Levitsky και ο Daniel Ziblatt. 

Πολιτικά, ο Πάνος Καμμένος εκπροσωπεί ό,τι αποστρέφομαι και οι τακτικοί αναγνώστες το γνωρίζετε. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, δεν γίνεται να μην τον λυπάμαι ως άνθρωπο, για τα διαδοχικά χτυπήματα που δέχεται από την ανοικτίρμονα μοίρα του. 

Ο​​ Δημήτρης ο Κρεμαστινός, σήμερα βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής, κατέθεσε ταπεινά τη δική του συμβολή στην αναθεώρηση του Συντάγματος.

Σε πρόσφατη εκδήλωση του υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης (ΥΜΑΘ), η Κατερίνα Νοτοπούλου παρουσίασε τα αποτελέσματα του προγράμματος χρηματοδότησης των νεανικών δράσεων του υπουργείου – έργου προσωπικού της, για το οποίο προφανώς αισθάνεται περήφανη, αφού οργάνωσε κοτζάμ εκδήλωση με καλεσμένους και τα συμπαρομαρτούντα.